Mε κάθε μέσο ο Ν. Μηταράκης και ο στενότατος συνεργάτης του Στ. Κάρμαντζης προσπαθούν να δημιουργήσουν μια δομή μόνιμου χαρακτήρα στη Χίο, που τεχνηέντως για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις την αποκαλούν κλειστή, αλλά και συνάμα ελεγχόμενη. Προφανώς δεν μπορούν να κλείσουν μέσα επ’ αόριστον τους μετανάστες, αλλά αυτό είναι το τυράκι στη φάκα για μπορέσουν να κάμψουν τις αντιδράσεις.

Σύμφωνα με το βιογραφικό του ο Νότης Μηταράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972, ενώ μέχρι και σήμερα έχει μόνιμη κατοικία στην Αθήνα, οπου διαμένει με την οικογένειά του.

Έτσι, γίνεται αντιληπτό ότι ο κ. Μηταράκης και η οικογένειά του δε θα βιώσουν την πραγματικότητα του μεταναστευτικού που βιώνουν οι μόνιμοι και νόμιμοι κάτοικοι του νησιού.

Κοντολογίς στον Αθηναίο κ. Μηταράκη την καλύτερη απάντηση δίνουν τα λόγια του νομπελίστα ποιητή μας, του άειμνηστου, Γ. Σεφέρη.

«Να νοσταλγείς τον τόπο σου,

ζώντας στον τόπο σου,

τίποτα δεν είναι πιο πικρό».

Όλοι εμείς που έχουμε επιλέξει να κατοικήσουμε στη Χίο, να φτιάξουμε τις οικογένειές μας και τα παιδιά μας να πηγαίνουν στα σχολεία του νησιού, νοσταλγούμε την προ του 2014 ποιότητα ζωής μας. Δε θέλουμε άλλο να βλέπουμε σκηνές ξυλοδραρμών ακόμη και μέσα στο κέντρο, δε θέλουμε να πέφτουμε θύματα κλοπών κτλ.

Το μόνο ανεκτό στα πλαίσια της διαχείρισης του μεταναστευτικού είναι η εφαρμογή της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου για μικρή δομή καταγραφής και ταυτοποίησης, έως 500 άτομα, στον παλιά προτεινόμενο χώρο του πρώην ΧΥΤΑ ή σε άλλο χώρο μακριά από αστικό ιστό. Οι μετανάστες μόλις καταγραφούν και ταυτοποιηθούν θα προωθούνται σε δομές της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Υπό αυτές τις συνθήκες η διαμονή τους στο νησί θα είναι από 3 έως 5 μέρες και έτσι δε θα ασκηθεί ξανά η πίεση που έχουμε βιώσει όλα αυτά τα χρόνια.

ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΣΧΟΛΙΑΡΧΗΣ

ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ