Σήμερα μου τηλεφώνησαν από την Εθνική Βιβλιοθήκη. Μια γυναικεία χαμογελαστή φωνή ήτανε.

Σας τηλεφωνώ για το περιοδικό Πελινναίο, μου είπε.

Μάλιστα, της απάντησα.

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι έχουμε μέχρι το τεύχος 21 και επιθυμούμε να μας στείλετε και τα υπόλοιπα τεύχη, γιατί σκοπεύουμε να προβούμε άμεσα στην βιβλιοδέτηση των τόμων και θα θέλαμε να έχουμε την σειρά πλήρη. Συνεχίζει να εκδίδεται το περιοδικό;

Σταμάτησε η έκδοση στο τέλος του 2010, της είπα, εξέδωσε συνολικά 56 τεύχη, θα σας τα στείλω ευχαρίστως όλα. Συγκινήθηκα αμέσως στη σκέψη ότι θα υπάρχει η δεκαπενταετής πρωτογενής εργασία, που κάναμε με τους συνεργάτες μου για τη Χίο, δεμένη σε τόμους στα ράφια της Εθνικής Βιβλιοθήκης προς διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου ερευνητή και μελετητή. 

Με ευχαρίστησε. Θέλετε να σας στείλω ένα μέηλ, με τα στοιχεία μας, μου είπε ύστερα, για να μας κάνετε την αποστολή;

Στείλτε μου, ναι, στο ακριδάκι παπάκι τζι μέηλ τελεία κομ, ακριδάκι, το έντομο, διευκρίνισα.

Γέλασε γλυκά η κυρία. Είστε ο κύριος Μακριδάκης, με ρώτησε

Μάλιστα, της απάντησα

Ήταν εξαιρετικό περιοδικό το Πελινναίο, μου είπε και είχε η φωνή της χαρά και νοσταλγία μαζί

Την ευχαρίστησα και κλείσαμε

Κάτι τέτοια μικρά μεγάλα, που συμβαίνουν ακόμα και τόσα χρόνια μετά, είναι η πληρωμή μου για την πολύχρονη αφοσίωση στην έρευνα, στη συγγραφή, στις εκδόσεις, στο νησί.

Γράφει: ο Γ. Μακριδάκης