Η φωτογραφία αυτή εικονίζει την κατάντια της νεοελληνικής κοινωνίας.

Ένας δήμαρχος που έχει σπουδάσει αρχιτέκτονας, που έχει ως ιδιώτης στο παρελθόν αναλάβει εργασίες αναπαλαίωσης και συντήρησης διατηρητέων νεοκλασικών κτισμάτων του νησιού, που έχει βραβευτεί για το έργο του αυτό από την Europa Nostra, που έχει εκπονήσει εργασίες για τα αρχοντικά του Κάμπου και για τις Βίγλες του νησιού, ένας άνθρωπος τον οποίον κι εγώ ο ίδιος κάποτε πρότεινα και ψήφισα για Δήμαρχο του νησιού, για να φέρει το νέο, το διαφορετικό και να εκφράσει το ήπιο, δίχως γιγαντισμούς και καταστροφές αναπτυξιακό όραμα για τον τόπο, για να εγγυηθεί τον σεβασμό στο φυσικό και στο πολιτισμικό κεφάλαιο του νησιού, τα οποία μέχρι τότε κατέστρεφαν ανόητοι και αμόρφωτοι κρετίνοι άρχοντες στον βωμό της ισοπεδωτικής ανάπτυξης και του πρόσκαιρου κέρδους, ένας άνθρωπος στον οποίον ελπίζαμε για μια πιο συνετή, πιο προσεκτική, πιο ταπεινή, πιο ελπιδοφόρα, πιο οραματίστρια, πιο καθαρή, πιο τίμια και πιο αποτελεσματική εν τέλει διοίκηση, στέκει εδώ μπροστά στις μπουλντόζες και επιβλέπει τα έργα κατεδάφισης μιας γειτονιάς της πόλης του, ενός κομματιού του ξακουστού Κάμπου της Χίου, την περιοχή της Φάρκαινας, πρωτοστατεί στα “αναπτυξιακά” έργα που μετατρέπουν σε σκόνη, σε μπάζα και σε σωρό από πέτρες, κάνουν ρημαδιό τα αρχοντικά της, τα πηγάδια της, τα περιβόλια και τις αυλές της, για να έρθει, λέει η ανάπτυξη με τσάρτερς μαζικού τουρισμού, έτσι υποστηρίζει και αυτός ο θλιβερός μας δήμαρχος, που όχι μόνον καμία διαφορά από τους προηγούμενους δεν είχε τελικά, αλλά απεδείχθη δυστυχώς ο χείριστος και επικινδυνότερος όλων, ο λύκος με την προβιά αρνιού, ο αμόρφωτος σπουδαγμένος και εξειδικευμένος γιάπις, που κυνηγάει κι αυτός την ανάπτυξη κυνικά, υποκριτικά, αδιαφορώντας για το τίμημα, δίχως κανένα συναίσθημα στην πολιτική του, δίχως αναστολές όταν πρόκειται για την προσωπική του ανέλιξη εντός του βόθρου με τους ομοίους του.

Ένα χιλιόμετρο πιο βόρεια από αυτά τα έργα της ντροπής και του κυνισμού του, υπάρχει και άλλο ένα παρόμοιο έργο του. Ο εγκιβωτισμός, κόντρα στις αποφάσεις και τις νομολογίες του ΣτΕ και κόντρα σε κάθε λογική αλλά και σε κάθε θεωρία και πρακτική περιβαλλοντικής προστασίας, του πιο σημαντικού χειμάρρου της κεντρικής Χίου, του χειμάρρου Παρθένη, του άλλοτε πανέμορφου χειμερινού ποταμού που περνούσε μέσα από τις νότιες γειτονιές, πότιζε περιβόλια και γινόταν θέατρο αναψυχής και εκδρομών για τους κατοίκους της πόλης.

Δυστυχώς η νεοελληνική κοινωνία που γεννάει τέτοια πολιτικά τέρατα, δίχως ψυχή, αδίστακτα όταν πρόκειται για την προσωπική τους ανέλιξη και για την δήθεν ανάπτυξη, είναι μια καταρρέουσα παρηκμασμένη κοινωνία.

Ο νυν δήμαρχος Χίου, Μανώλης Βουρνούς και η παρέα του ήρθαν δυστυχώς στην πολιτική σκηνή του τόπου για να εκφράσουν όχι το νέο που γεννιέται και ανθίζει, αλλά την τελευταία γενιά της παρακμής, που καταρρέει, αλλά παίρνει μαζί της, μέσα στον κουρνιαχτό των μπάζων της το μέλλον των παιδιών της.