Αυτή είναι η παραλία Σαλάγωνα στην νότια Χίο. Πέρσι είχα προβεί σε καταγγελία καταπάτησης και μπαζώματος του υδροβιότοπου, είχε επέμβει η Περιφέρεια και απεφάνθη ότι ο Δήμος Χίου είχε καταστρέψει τα δύο τρίτα του υδροβιότοπου δημιουργώντας δρόμο και χώρο στάθμευσης για να εξυπηρετήσει παραθαλάσσια επιχείρηση. Η υπηρεσία Περιβάλλοντος απαίτησε από τον Δήμο Χίου να επαναφέρει στην πρότερη κατάσταση τον υδροβιότοπο.

 

Όπως βλέπετε στην προχθεσινή φωτογραφία, τίποτε δεν έγινε προς την κατεύθυνση επαναφοράς του φυσικού τοπίου. Πάλι φέτος η ίδια τραγική πραγματικότητα. Ένας πνιγμένος από την απερίσκεπτη, υποτιθέμενη ανάπτυξη της αρπαχτής, υδροβιότοπος, αποκομμένος από το υπόλοιπο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει πλέον με ενοχλητικό βότσο ανάμεσα στον σύγχρονο πολιτισμό. 

 

Ντροπή και θυμός για την αναλγησία και την ανοησία, για τον τρόπο που κάποιοι φέρονται στον τόπο μας καταστρέφοντάς τον για καλοκαιρινά παραθαλάσσια ευρώ και εξυπηρέτηση ιδιοτελών ψηφοφόρων. 

 

Αυτή η παραλία πριν μερικά χρόνια ήταν ένας παράδεισος. Όπως ήταν κάποτε και η Κώμη, πριν την κάνουν πεζόδρομο στην άμμο και προσφάτως Κόπα Καμπάνα, όπως ακούσαμε χθες από τα δημαρχιακά χείλη. 

 

Η σχέση του Δήμου Χίου με το φυσικό περιβάλλον του νησιού είναι σχέση αγοραία. Όλα αυτά θα αλλάξουν, ο ρόλος του Δήμου θα γίνει ουσιαστικός, με κατεύθυνση την προστασία του τοπίου και την μη βίαιη ανάπτυξη, αλλάζοντας και τις νοοτροπίες των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται κοντά σε ευαίσθητα οικοσυστήματα. 

 

Η εκλογή δημοτικής αρχής και δημοτικού συμβουλίου με περιβαλλοντικές αρχές είναι κατά τη γνώμη μου το πρωτεύον ζητούμενο σε αυτή την κρίσιμη καμπή της πορείας του νησιού. Είναι και ο λόγος που θέτω υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές. 

 

 

 

 

ΓΡΑΦΕΙ: Γιάννης Μακριδάκης