Πολλές φορές, αρκετοί άνθρωποι ακούν, διαβάζουν ή γράφουν για φράσεις της Αγίας Γραφής, επιχειρώντας να τις αναλύσουν με την χρήση της φιλοσοφικής τους έννοιας. Έτσι, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που παρερμηνεύουν τον λόγο της Γραφής και ενδεχομένως πίπτουν σε σφάλματα ερμηνείας. Το αυτό έπραξαν πολλάκις και ομολογίες (ή καλύτερα αιρέσεις και σέκτες) που ανάγονται στον Παπισμό, τον Προτεσταντισμό ή και τους Χιλιαστές (Μάρτυρες του Ιεχωβά), Πεντηκοστιανούς, Ευαγγελικούς, κ.α.
Δυο απλές λέξεις (του Ελληνικού λεξιλογίου), που εμπεριέχονται στην Αγία Γραφή και αναφέρονται στον άνθρωπο, αλλά και στον Θεό (Άνθρωπο- με κεφαλαίο Α-, δηλαδή στον Χριστό ως Θεό και Άνθρωπο, άρα Θεάνθρωπο) είναι οι λέξεις: <<πτωχός-πτωχεία-πτωχεύσας>> (φτωχός-φτώχεια) και <<κενώσας>> (΄΄αδειάσας΄΄΄επί το λαϊκότερον).
Όμως, οι λέξεις <<πτωχεύσας>> και <<κενώσας>> δεν σημαίνουν <<αυτός που έχασε τα χρήματά του>> ή <<την περιουσία του>>, ούτε <<αυτός που τον ΄΄άδειασαν΄΄>> δηλαδή τον άφησαν κενό, αλλά αυτός που ταπεινώθηκε (μάλιστα με τη δική του θέληση).
Έτσι, στον λόγο της Αγίας Γραφής αναφέρεται <<εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ αλλ΄ εαυτόν εκένωσεν, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος >> (Φιλιππησίους Β΄, 6). Μεταφράζω: <<δεν θεώρησε ευκαιρία για απόλαυση το γεγονός ότι ήταν (ο Χριστός) ισόθεος -δηλαδή Θεός (ίσος, ίδιος, ομοούσιος και αδιαίρετος με τον Θεό Πατέρα και τον Θεό Άγιο Πνεύμα)-, αλλά δέχθηκε να ταπεινώσει τον εαυτό Του και παρά το γεγονός ότι είναι Θεός έγινε και Άνθρωπος (για να σώσει τον άνθρωπο, το ανθρώπινο γένος)>>. Εδώ το <<κενώσας>> κάποιοι το θεωρούν <<άδειασε τον εαυτό του, δηλαδή μειώθηκε>>, άλλοι πάλι ακούνε <<κενώσας>> και το μυαλό τους πηγαίνει στο άδειασμα του ανθρώπινου σώματος εκ των περιττών ουσιών δια της εντερικής οδού ! Λάθος. Το <<κενώσας>> σημαίνει <<ταπεινώσας>>.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις λέξεις <<πτωχοί>> και <<πτωχεύσας>>. <<Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι>> (Ματθ. Ε΄, 3) σημαίνει <<ευτυχισμένοι- αιώνια αναπαυμένοι εκείνοι που διακρίνονται για την εκούσια (με τη θέλησή τους) ταπείνωση>>. Και το <<πτωχεύσας>> Θεός, σημαίνει -ως ανωτέρω- <<ταπεινώσας εαυτόν>>. Κάτι αντίστοιχο σημαίνει και η θεία ρήση (του Χριστού) <<ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται>> (Λουκ. ΙΗ΄, 10-14). <<Όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα δοξασθεί από τον Θεό, ενώ όποιος έχει έπαρση και εγωισμό, θα συντριβεί με πτώση και θα χαθεί (ψυχικώς και πνευματικώς, ενίοτε και σωματικώς -λόγω παραφροσύνης)>>.
Ένας μεγάλος, σύγχρονος άγιος Ιεράρχης (της Σερβικής Εκκλησίας), ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης), αναφέρει ότι: <<Πτωχεία του πνεύματος είναι ο πιο άγιος λογισμός. Είναι η συναίσθηση της πτωχείας μας μπροστά στο μεγαλείο του Θεού -η συναίσθηση της ρυπαρότητάς μας μπροστά στην καθαρότητα του Πλάστη- η συναίσθηση της μικρότητάς μας μπροστά στην απέραντη δύναμη του Κυρίου>>.
Ας μην ξεχνάμε ότι, σύμφωνα με την Αγία Γραφή: <<Υπερηφάνοις αντιτάσσεται ο Θεός, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν>> (Α΄ Πετρ. Ε΄, 5), δηλαδή <<ο Θεός βρίσκεται απέναντι στους εγωιστές και έχοντες έπαρση, όμως στους ταπεινούς δίνει τη χάρη Του>>.-
Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Master Ορθόδοξης Θεολογίας
