Οι κοινωνικές ομάδες που τις συνέδεε κάτι περισσότερο, γλώσσα, πολιτισμός, θρησκεία, ακόμα και κοινός κίνδυνος οργανώθηκαν σε κράτη.

Για να κρατηθούν όμως τα συνεκτικά στοιχεία του κράτους ισχυρά, κόντρα σε εκφυλιστικές τάσεις, απειλές και συμφέροντα απαιτείται να συμπεριφερόμαστε υπεύθυνα ως πολίτες με την έννοια όπως στην αρχαιότητα. Να συμβιώνουμε  υπακούοντας στους κανόνες που συναποφασίζουμε για το καλό και την πρόοδο του συνόλου, του κράτους, του έθνους.

Αγγίζοντας τα όρια της φαιδρότητας συχνά-πυκνά αναμασούμε την φράση «…Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες ……. να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί …» φράση που ανεξακρίβωτα αποδίδεται στον Κίσινγκερ.

Αντιθέτως, θα έλεγα ότι ο εμπνευστής της εν λόγω «διαπίστωσης» μάλλον είναι Έλληνας, αφού, εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον κάθε «Κίσινγκερ» τι πρέπει να κάνουμε, και το κάνουμε όπως φαίνεται με επιτυχία, για να απαξιώσουμε αυτούς τους πράγματι απαραίτητους παράγοντες διατήρησης ισχυρού κράτους, ισχυρού έθνους.

Δείτε σήμερα: για την γλώσσα μας αδιαφορούμε, την θρησκεία ακόμα και οι λειτουργοί της την ευτελίζουν, την πολιτισμική κληρονομιά μας την παραγκωνίζουμε μην και προσβληθούν οι μετανάστες, την ιστορία μας την θυσιάζουμε στον βωμό του κατευνασμού και του ρεαλισμού, κατά συρροή δολοφόνοι κινούνται ελεύθεροι, τα σύνορά μας ευθέως αμφισβητούνται και επιπρόσθετα, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ολισθαίνουμε σε επικίνδυνες διχαστικές πολιτικές.

Τέτοια αβάστακτη ελαφρότητα και κατασπατάληση εθνικών πόρων λίγες χώρες έχουν επιδείξει μεταπολεμικά στην Ευρώπη.

Την ζωή των κοινωνιών δυο παράγοντες επηρεάζουν αποφασιστικά, η πρόοδος των επιστημών και η πολιτική. Οι επιστήμες προοδεύουν στα εργαστήρια, με το πείραμα. Στην πολιτική το «πείραμα», το εργαστήριο είναι η ιστορία, το παρελθόν.

Το παρελθόν όμως που δεν κολακεύει, η ιστορία που δεν «παραμυθιάζει» τους λαούς. Η ιστορία που μας διδάσκει από τις καταστροφές, η ιστορία που μας συνετίζει από τις εθνικές ταπεινώσεις και τις συμφορές.

Η γεωπολιτική συγκυρία στην ευρύτερη περιοχή μας, μας δίνει μια μοναδική ευκαιρία και λίγο χρόνο να συνετιστούμε, να ενδυναμώσουμε ξανά τα συνεκτικά στοιχεία του ελληνισμού ως εγγύηση της εθνικής και κρατικής μας οντότητας. 

Με την σημερινή πορεία μας είναι εμφανές, πρόδηλο ότι βαδίζουμε ολοταχώς σε μη αναστρέψιμο «ατύχημα».

Γράφει: ο Σταύρος Γ. Μιχαηλίδης

Υποναύαρχος (ε.α.) Λ.Σ.