Την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017, ο Βροντάδος έζησε όμορφες και συνάμα ιστορικές στιγμές :
- Λίγο πριν το μεσημέρι, με κάθε επισημότητα, εγκαινιάσθηκε μια ακόμη πτέρυγα του συγκροτήματος Γυμνασίου-Λυκείων Βροντάδου και έτσι λύθηκε οριστικά το στεγαστικό πρόβλημα των εν λόγω διδακτηρίων.
Η νέα σύγχρονη και πανέμορφη πτέρυγα, έλαβε δικαίως το όνομα ενός άξιου τέκνου του Βροντάδου, του παγκοσμίως γνωστού και καταξιωμένου διαστημικού επιστήμονα, ακαδημαϊκού κ. Σταμάτη Μ. Κριμιζή, ο οποίος είχε φοιτήσει στο Γυμνάσιό μας προτού φύγει για λαμπρές σπουδές και σπουδαία καριέρα στην Αμερική.
Ο κ. Κριμιζής, μετά τον σχετικό Αγιασμό, την αποκάλυψη της μαρμάρινης πλάκας που φέρει το όνομά του, τις προσφωνήσεις των επισήμων και τη βράβευσή του από τον Δήμο, ανέπτυξε το θέμα “Σημασία ήθους και Αρχών-Τί θα πρότεινα στη νέα γενια”.
Αν κάτι έκανε ιδιαίτερη εντύπωση (γι αυτό και προβλήθηκε από τα τοπικά Μ.Μ.Ε.), ήταν η επίμονη αναφορά του στην ανάγκη πιστής τήρησης και στη Χώρα μας τριών αρχών όπως αυτές εκφράζονται από τις λέξεις “αξιολόγηση”- “αξιοκρατία”- “αριστεία”.
Προηγουμένως, μετά το πέρας του Αγιασμού, ο Μητροπολίτης μας κ. Μάρκος, απόφοιτος και ο ίδιος του Λυκείου Βροντάδου, ευχόμενος σε μαθητές-τριες “καλή πρόοδο”, πρόσθεσε:
- “Και τη σημαία του Σχολείου να τη σηκώνουν πάντα οι άριστοι”.
“Αξιολόγηση-αξιοκρατία-αριστεία” πρότεινε ο κ. Κριμιζής ως συνταγή εξόδου από την κρίση και για βιώσιμη ανάπτυξη, στους “αρίστους” αναφέρθηκε ο Μητροπολίτης.
Απόψεις καθ' όλα σεβαστές και απολύτως ορθές που, όμως, δεν φαίνεται να τυγχάνουν γενικής, καθολικής θα έλεγα, αποδοχής. Αντίθετα, στη Χώρα μας, διαχρονικά, αλλά πιο έντονα τα τελευταία χρόνια, έχουν τύχει μιας ακατανόητης αμφισβήτησης ακόμη και από Πανεπιστημιακούς δασκάλους και πρόσωπα-φορείς της Κρατικής Εξουσίας.
Ιδού μια χαρακτηριστική άποψη που έρχεται σε πλήρη αντίθεση προς τις αντίστοιχες του κ. Κριμιζή και του Σεβασμιωτάτου περί αριστείας.
Προέρχεται από τον καθηγητή του Πολυτεχνείου κ. Αριστείδη Μπαλτά, συνεργάτη του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα ο οποίος του είχε αναθέσει (του κ. Μπαλτά) αρχικά το Υπουργείο Παιδείας και ακολούθως το Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο κ. Μπαλτάς λοιπόν, ως Υπουργός Παιδείας, είχε πει δημόσια ότι “η αριστεία αποτελεί ρετσινιά” για να υποχρεωθεί εν συνεχεία να δηλώσει (μετά το σχετικό σάλο) ότι, αυτό, λέχθηκε “εν τη ρύμη του λόγου του”!
Προφανώς όμως, αυτές οι, χαρακτηριζόμενες ως “αριστερές απόψεις”, οδήγησαν πρόσφατα άλλον Υπουργό να αποφασίσει ότι, τους μαθητές ή τις μαθήτριες που θα κρατούν στο εξής τιμητικά τη σημαία στις παρελάσεις, δεν θα τους ορίζει η αριστεία αλλά η τύχη μιάς απλής, στιγμιαίας, κλήρωσης που θα γίνεται προς τούτο!!
Ταυτόχρονα, άλλος Κυβερνητικός παράγοντας, ο σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού στο Πρωθυπουργικό Γραφείο κ. Νίκος Καρανίκας, αυτοχαρακτηριζόμενος στο βιογραφικό του ως “αδιόριστος εκπαιδευτικός-σερβιτόρος”, αποφαίνεται (στο ίδιο βιογραφικό) ότι “η καριέρα είναι σαν τη χολέρα” (έτσι ακριβώς το γράφει).
Όντως περίεργες και πρωτάκουστες απόψεις στις οποίες μπορεί να προστεθεί η γνωστή φανατική και ισοπεδωτική θέση πολλών που τάσσονται κατά της αξιολόγησης, άρα και κατά της αξιοκρατίας. Απόψεις που μόνο εδώ, στη Χώρα μας, ακούγονται, οδηγώντας σε σύγχυση την Ελληνική κοινωνία περί του ποιός είναι ο σωστός δρόμος για πρόοδο, βιώσιμη ανάπτυξη και καλυτέρευση της ζωής των πολιτών.
΄Ομως, είναι ακριβώς αυτές οι αρχές (αξιολόγηση-αξιοκρατία-αριστεία) που, εφαρμοζόμενες σωστά και πιστά από Χώρες σε Δύση και Ανατολή (Ευρώπη.ΗΠΑ, Καναδά,Ιαπωνία, Κίνα, Αυστραλία), τις έχουν οδηγήσει σε συνεχή πρόοδο και ανάπτυξη.
Είναι λυπηρό που στην Πατρίδα μας, οι εν λόγω θέσεις και αρχές τυγχάνουν χλευασμού αλλά και σφοδρής αντίδρασης ακόμη και από χώρους όπως αυτός της Δημόσιας Εκπαίδευσης και από μερίδα Κρατικών λειτουργών που πεισματικά αρνούνται να δεχθούν αξιολόγηση.
Εξυπακούεται ότι, όταν μιλάμε για “αξιολόγηση, αξιοκρατία και αριστεία” ή για “καριέρα” δεν έχουμε κατά νου το δόγμα “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, ούτε αναφερόμαστε στη γνωστή Ελληνική πρακτική της επίτευξης του στόχου δια του γλυψίματος ή δια της πλαγίας (γνωστής και ως “ρουσφετιού”) ή, το ακόμα χειρότερο, με το “πάτημα επί πτωμάτων” για επαγγελματική ή άλλου είδους αναρρίχηση. ΄Οντως, η καριέρα σ' αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να χαρακτηρισθεί “χολέρα”.
Είναι ακριβώς αυτές οι πρακτικές που συνέβαλαν καθοριστικά στη σημερινή γενική (ηθική και οικονομική) χρεοκοπία της Πατρίδας μας και οι οποίες είναι πλέον καιρός να δώσουν τη θέση τους σε συνεχή, αντικειμενική και αδιάβλητη αξιολόγηση ΠΑΝΤΩΝ, σε επικράτηση της αξιοκρατίας ΠΑΝΤΟΥ και στην υποβοήθηση της επιδίωξης της ανόθευτης αριστείας σε όλους τους τομείς, τόσο του Δημοσίου όσο και του Ιδιωτικού τομέα.
Αυτή είναι η μόνη “συνταγή” που μπορεί, σταδιακά, να μας βγάλει από την κρίση και τα τραγικά αδιέξοδά μας.
