’Θα κλείθει το γυμνάθιον’’ φώναζε κάθε τόσο ο ψευδός γυμνασιάρχης   το έτος  1956 και πριν  και μετά. Τότε όλοι στα Καρδάμυλα το βρίσκαμε αστείο μέχρι που με την πάροδο του χρόνου ο ψευδός γυμνασιάρχης  απεδείχθη σωστός γιατί το χωριό αυτό  με τους 3500 κατοίκους και τα 27 συνοικιακά μπακάλικα (υπάρχουν τα τιμολόγια) σχεδόν έχει ερημώσει. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας ελλείψει ικανού αριθμού κατοίκων  έκλεισαν τις κρατικές υπηρεσίες και συρρίκνωσαν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

               Με την πάροδο του χρόνου οι προεστοί ο κλήρος και ο λαός  οργάνωναν διάφορες φιέστες μεταξύ των οποίων και φιέστες για να τιμήσουμε τους ευεργέτες που έκτιζαν αίθουσες πολιτιστικές και αθλοπαιδιές, παιδικές χαρές, μουράγια, ανώγεια και κατώγια, μουσεία   και βιολογικούς καθαρισμούς  χωρίς να υπολογίζουμε ότι σε λίγα χρόνια με την μετοίκηση των κατοίκων  δεν θα υπάρχουν χρήστες για να  καθίσουν στις τουαλέτες και παιδάκια για τα θρανία και τις αθλοπαιδιές.  

              Τώρα που ‘’ήρθε ο κόμπος στο χτένι  γιατί με πέντε παιδιά δεν λειτουργεί σχολική αίθουσα   λόγω κόστους που οι αποδυναμωμένοι από την κρίση πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν, σχίζουμε τα ιμάτιά μας  και μπουκώνουμε το στόμα των παιδιών για να παπαγαλίζουν ακατανόητες απαιτήσεις. Αν υποτεθεί ότι δεν κλείνουν τα ΕΠΑΛ αλλά λειτουργούν με 3 παιδιά με την διαρροή του πληθυσμού του χρόνου θα μείνουν 3 και σύντομα εκ των πραγμάτων θα κλείσει η σχολική αίθουσα. Για τον λόγο αυτόν να μην μπουκώνουμε τα παιδιά  με εφήμερες, ατελέσφορες και αδικαιολόγητες απαιτήσεις, αλλά να απαιτούμε ανάπτυξη και θέσεις εργασίας  και αν το επιτύχουμε, τα σχολεία θα έρθουν μόνα τους  χωρίς φωνασκίες και οχλαγωγίες.  Τα ΕΠΑΛ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΜΕ 3 ΜΑΘΗΤΕΣ γιατί οι κυβερνώντες γνωρίζουν ότι θα τους κράξουν όχι μόνο οι Έλληνες αλλά και οι Ευρωπαίοι Ανθέλληνες  και οι φιλικά διακείμενοι οι φιλέλληνες και είναι πολύ πιθανόν να μας κόψουν τις επιδοτήσεις.  Τα ΕΠΑΛ δεν ανοίγουν  γιατί ‘’ούτε ψύλλος στον  κόρφο μας’’  αν το μάθουν οι εταίρες, η εταίρα  Αγγέλα και η εταίρα  Χριστίνα στις οποίες ήμαστε λόγω χρέους  υποτελείς. 

               Κάποτε βάρυνε ο λόγος των εφοπλιστών και ‘’διέτασσαν τους πολιτικούς, τώρα που το χωριό δεν έχει να τους δώσει υποταχτικούς  για τα πλοία τους  σκόρπισαν  Ελβετία και Αμερική μεριά. Τώρα, απαγορεύεται  από τους  Πανέλληνες  στους πολιτικούς να  οσφυοκάμπτουν.  στους ελάχιστους εναπομείναντες  εφοπλιστές

              Ποια θα είναι η πορεία των 5 μαθητών που θα αποφοιτήσουν;  Θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν στα Καρδάμυλα χρήματα δεν υπάρχουν γιατί οι συνταξιούχοι ναυτικοί μετοίκησαν παλαιόθεν στας  Αθήνας ή στας αιωνίους μονάς,  Επομένως  θα μετοικήσουν οι απόφοιτοι όπως και οι προηγούμενοι, θα συνεχιστεί η πληθυσμιακή διαρροή μέχρι να κλείσουν τα ΕΠΑΛ και τα Καρδάμυλα.  Το έχουμε ξαναγράψει και δεν θα σταματήσουμε να το λέμε, οι Κρητικοί π.χ. είναι όλοι ευκατάστατοι  με τις κατάλληλες καλλιέργειες,  και τις άλλες στεριανές ασχολίες..

             Αντί λοιπόν να τρέχουμε στο κατάστρωμα των πλοίων στις 0300 το πρωί στην τροπική ή στην κατεψυγμένη ζώνη για να πλαγιοδετήσουμε το πλοίο  και το απόγευμα να κρατούμε τον κάβο της συλλογής  ή να τσαλαβουτούμε στις λάσπες του λιμανιού,  προτιμότερο είναι να καθίσουμε  πάνω στα αγροτικά τρακτεράκια.  Αντί να αγκαλιάσουμε δύο τεράστια στομάχια που έκτισαν το σπίτι τους στο Μάρμαρο και καθημερινά τα γεμίζουν από τα φαγάδικα της παραλίας, συστηματικά τα έχουμε στην απομόνωση μέχρι να πάνε αλλού. Αντί να τιμούμε αλλήλους χωριστήκαμε σε Μαρκησίους και ποπολάρους και οι  ποπολάροι απαξιώθηκαν και εγκατέλειψαν το χωριό. Αντί να γινόμαστε παγκόσμιο θέαμα μέσα στο ίδιο κάδρο με τους Μπαγκλαντέζους, τους Φιλλιππινέζους, τους Κογκολέζους,  τους Πακιστανούς και τους άλλους λιγούρηδες γιατί αυτοί ταξιδεύουν σήμερα τα πλοία. Αντί να διατηρούμε μαζί με τους εμπορικούς αντιπροσώπους  και άλλους ταλαίπωρους σύμφωνα με τους κοινωνιολόγους τις ‘’χωλαίνουσες οικογένειες’’,  προτιμότερο είναι να είμαστε αυτάρκεις μέσα στις αγκαλιές των γονιών, των γυναικών και των παιδιών μας που μας χρειάζονται.

           Αντί λοιπόν να κραυγάζουμε ‘’κραυγές βοόντων εν τη ερημική ερήμω’’ μπροστά στις κλειστές πόρτες της  Περιφέρειας’’,  αποτελεσματικότερο θα ήταν να ζήσουμε λίγες εβδομάδες  στα άλλα νησιά να δούμε τι κάνουν και ζουν καλά. Μετά να στήσουμε τα αντίσκηνα  μπροστά στο υπουργείο ανάπτυξης  μέχρι να καταλάβουν  ότι μια ακριτική περιοχή της Ελλάδας ‘’ένας τόπος Παραδείσου’’, ερημώνει και χάνεται και κάποιοι πολύ διαφορετικοί θα τον κατοικήσουν στο πέρασμα των καιρών.  Εν κατακλείδι αντί να αγαπούμε αυτούς  που δεν χαϊδεύουν αυτάκια γιατί αγαπούν το χωριό και τους κατοίκους του, τους στοχοποιούμαι. Άξιος ο μισθός μας πατριωτάκια.

 Του Στέλιου  Δ.  Καραβόλου