Αρχίζοντας από τα ιδιόπρεπα και ιδιοσέβαστα με τα πάλαι τοις Έλλησι και της ζωής μας, θα καταθέσω δυό προτάσεις στους Βουλευτές της Επικράτειας. Βασική αρχή ως εντολή για έναν ηγέτη, καθοδηγό, Προϊστάμενο, Πρόεδρο, Βουλευτή προς το λαό είναι: Να ζήτε όπως ζω. Να κάνετε αυτό που κάνω. Όπως εγώ ζω και ενεργώ σωστά και δίκαια κι’ εσείς σωστά και δίκαια. Και αφού εγώ το κατορθώνω κι’ εσείς να μπορείτε πρέπει. Μαζί να συμπάσχομε.
Αυτό σε μια κοινωνία ορθοπραξίας και αξιοπρέπειας. Αν αυτό κουτσαίνει ή παραποιείται εις βάρος των άλλων ανθρώπων, των πολιτών, των ψηφοφόρων, κακότροπη η ζωή, ανώμαλη και η αιτία από την δυσαρέσκεια ως τα φαινόμενα εκτροπών και τέλους. Οι μέρες που ζούμε, μέρες απρόσμενες και άπρεπης αγωνίας για έναν λαό, από όσους κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες ανάξια, χωρίς γνώσεις, πείρα, όντες ακατάλληλοι και άμαθοι για τέτοια κυβερνητικά πόστα.
Στα ύψη η φορολογία, οι μισθοί και συντάξεις μιας ζωής πετσοκομένες, χιλιάδες τα λουκέτα (κύριο φούσκωμα της ανεργίας) οι τιμές στα μέσα κοινής ωφέλειας να ανεβαίνουν και οι τιμές αγαθών οι πιο ακριβές της Ευρώπης χάρις στον ΦΠΑ. Και όλοι οι αίτιοι της συμφοράς μέσα κι’ έξω απ’ την Βουλή να φλυαρούν και να ακίζονται με εξυπνάδες και εμφυολογήματα φτηνά. Ο κοσμάκις υποφέρει κατά πατώματα και οι Βουλευτές μας λεβεντοπλασμένοι και απείραχτοι σε μισθούς και προνόμια, πάσχουν για εμάς τους κακόψυχους και όλο ψηφίζουν στην Βουλή νόμους σωτηρίας μας, για ανέχεια και δυστυχία.
Η Βουλή των Ελλήνων
Ας μιλήσω πρακτικά. Αν ήμουν βουλευτής θα δίσταζα να έρχομαι στη Χίο, αφού χρόνια τώρα και οι δυο Βουλευτές ξαναϋπογράφουν νόμους εξαθλίωσης του Λαού και όχι του δικούς τους μισθού και προνομίων. Λες και τα δικά τους προνόμια και μισθοί δεν τα ψήφισαν οι ίδιοι, αλλά τους τα χάρισε ο Δίας ή ο Μαμωνάς, γι’ αυτό και τα υπερασπίζονται με πάθος.
Οι Βουλευτές Χίου και όλοι οι Βουλευτές της Ελλάδας, αν νοιώθουν λιγάκι άνθρωποι των ψηφοφόρων τους και λιγάκι έλληνες, δύο πράγματα τα ζητούμενα να εκτελεστούν.
Πρώτο: Να αποφασίσουν ή να ψηφίσουν περικοπή των μισθών τους. Στο μισό και παρακάτω, γιατί η οργή και ανέχεια της πείνας καραδοκεί.
Δεύτερο: οι Βουλευτές από τρακόσιοι (300) να γίνουν διακόσιοι(200). Εύκολη η απόφαση. Το ορίζει και το επιτρέπει το Σύνταγμα της Ελλάδος, αν πιστεύουν στο Σύνταγμα και την Ελλάδα. (Το κέρδος από πολλές δόσεις μνημονίου)
Έχω την αίσθηση πως διαβάζοντας όσα γράφω, να με θεωρείται το λιγότερο αφελή. Έχετε δίκιο. Αυτοί όχι διακόσιους (200) αλλά τετρακόσιους θέλουν τους Βουλευτές (έχουν πολλά απολειφάδια να τακτοποιήσουν) και οι οχτώ χιλιάδες ακαμάτικος μισθός να διπλασιαστεί και ο Λαός στ’ ανάθεμα. Λες και ο λαός με δάκρυα βρύσης τους παρακάλεσε να βολευτούν.
Διαβάζω στις εφημερίδες της Χίου τις ενέργειες και δημοσιεύσεις των δύο Βουλευτών της. Ο ένας να ζητά αποπομπή, ενώ κι’ αυτού το Κόμμα ως τα μπούνια αίτιο της φθοράς και ο άλλος μεγαχωχεί υποστηρίζοντας άχαρα καμώματα.
Και η κατάληξη… αν θεωρούν τον εαυτό τους έλληνα, Χιώτη, φίλο των ψηφοφόρων τους, να απαιτήσουν από το Κόμμα τους και να δημοσιεύσουν στον τύπο την απόφαση τους, που είναι απαίτηση όλων των Ελλήνων.
Πρώτο: Κουτσούρεμα των μισθών και προνομίων των Βουλευτών και…
Δεύτερο: Στις επόμενες εκλογές οι Βουλευτές από τριακόσιοι(300) να γίνουν διακόσιοι(200). Εύκολο, μόνο με μια ψηφοφορία στην Βουλή όπως επιτρέπει το Σύνταγμα της Ελλάδας.
Αλλιώς… κοροϊδεύουν και εμπαίζουν τους Χιώτες ψηφοφόρους τους με λόγια, λόγια, λόγια. Αμάν πια, ας αρχίσει από την Χίο και τις επαρχίες η φρονιμάδα
ΓΡΑΦΕΙ: Ο Γ. ΔΙΛΜΠΟΗΣ
*Βιογραφικό:
Θεολόγος – Συγγραφέας - πρ. Σχολικός Σύμβουλος.
Γεννήθηκε στη Χίο το 1932. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση.
Πολυγραφότατος . Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1963 με την ποιητική συλλογή "Ο Επαναστάτης λόγος". Έχει γράψει ποίηση, πεζογραφία και θεατρικά έργα. Ακόμη έχει ανθολογήσει ποιητές και διηγηματογράφους της Χίου.
