Ενσταλάχτηκαν σκόπιμα στην διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών στο υποσυνείδητό μας λέξεις και πολιτικά συνθήματα ως σημαίνοντα επικίνδυνων και βλαβερών εννοιών «δεξιός, κεφάλαιο, κέρδος, ιδιωτική εκπαίδευση, αστική τάξη, μπάτσος» και βεβαίως το πιο ένοχο: «Κατεστημένο». 

Ο στόχος ήταν διπλός: Η στοχευμένη ενοχοποίηση συγκεκριμένωνπροσώπων και ομάδων της πολιτικής και της  οικονομίας  και η εγκαθίδρυση μιας νέας ασπονδύλωτης καθεστηκυίας τάξης-δούρειος ίππος για την μετάπτωση στην σημερινή κατάσταση του εξαρτημένου κρατιδίου.

Εγκαταστάθηκε στην υψηλότερη θέση η νέα elite από διαπλοκή της πολιτικής και αδιαφανών κέντρων και ως εκ τούτου ανεπαρκής και αδιάφορη να αναλάβει και να εκπληρώσει πατριωτικά τον ρόλο που της αναλογούσε στην ομαλή πορεία του τόπου.

Και έτσι κυβερνήθηκε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες από μια «σχολή» η οποία ενίσχυσε την ανισότητα έναντι της ισότητας, το άδικο έναντι του δικαίου, το ψέμα έναντι της αλήθειας, το μικρό του μεγάλου, το ασήμαντο του σημαντικού, τον λαϊκισμό έναντι της ευθύνης. Αυτή η ασύμβατη με την κανονική πορεία της Χώραςεξέλιξη αποσάρθρωσε σταδιακά τους πυλώνες του οικοδομήματος.

Έχοντας φτάσει σε αδιέξοδο οδηγούμαστε τελματωμένοι και καταθλιπτικοί από λάθος σε λάθος αναζητώντας ικανοποίηση στην απόκτηση όλο και κάτι πιο καινούργιου και ό,τι να 'ναι.

Το σώνει και καλά νέο δεν είναι πάντοτε λύση, η Χώρα δεν αναζητά «ορμές» (τις έχουμε νοιώσει με τους τελευταίους ……) έχει ανάγκη από παραδοτέο, έχει ανάγκη από κουμάντο, έχει ανάγκη από πατριωτικό, ηλιοκαμένο «κατεστημένο», από μια ικανή ηγεσία σε όλους τους πυλώνες της κοινωνικής και οικονομικής ζωής μας να αναλάβει την επιχείρηση της «ναυαγιαίρεσης»

Γράφει: ο Σταύρος Γ. Μιχαηλίδης

Υποναύαρχος (ε.α.) ΛΣ