Όταν στις 2 Ιουνίου ο πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής της Περιφέρειας Β. Αιγαίου περιφερειάρχης Κ. Μουτζούρης, εισηγήθηκε στο σώμα την χορηγία  ποσού 60.000 ευρώ για την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», υπογραμμίζοντας την άποψη ότι η ταινία θα προβάλει και θα διαφημίσει τα νησιά μας, η ιστορική και εθνική συνείδηση όλων μας και μόνο στο άκουσμα του τίτλου, μας οδήγησε  να ψηφίσουμε ομόφωνα υπέρ της χορηγίας. Το ίδιο έγινε και ύστερα από μια εβδομάδα όταν ο περιφερειάρχης εισηγήθηκε επιπλέον ποσό χορηγίας 10.000 ευρώ για κάλυψη εξόδων διαμονής των συντελεστών της παραγωγής. Ομολογώ ότι παρά τους σοβαρούς ενδοιασμούς μου ψήφισα μαζί με τους συναδέλφους μου περιφερειακούς συμβούλους τις δυο εισηγήσεις.  Στην απόφαση μου αυτή, υπερίσχυσε, ότι η ταινία αν μη τι άλλο, θα αναφέρεται στον ξεριζωμό της Ιωνίας του Ελληνισμού,  στην πυρπόληση της Σμύρνης της Μικράς Ασίας και στην γενοκτονία των Ελλήνων κατοίκων της στις 14/09/1922 από τους νεότουρκους του Κεμάλ. Ιστορικά γεγονότα καταγεγραμμένα με ακρίβεια, που  πιστεύω  αγγίζουν τις καρδιές όλων των Ελλήνων.

 

Όμως μετά από λίγες ημέρες μια δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε, όταν ανατρέχοντας στο διαδίκτυο εντελώς τυχαία σε άρθρο την 16/6/2021 στο site «Monopoly. gr» αλλά και στο «Ethnos.gr» με τίτλο  «Σμύρνη μου αγαπημένη, ξεκινούν τα γυρίσματα της ταινίας»  μεταξύ άλλων διάβασα κατά πιστή αντιγραφή  και τα παρακάτω:

«……………..Η αποστολή της ταινίας

Κάθε λαός έχει μια χαμένη πατρίδα/Κάθε λαός έχει τη Σμύρνη του.

 

Μυτιλήνη 2015. Χιλιάδες απεγνωσμένοι άνθρωποι από εμπόλεμες περιοχές φτάνουν στη Λέσβο και σε άλλα νησιά του Αιγαίου. Έχουν γλυτώσει από τον θάνατο, τη βία και την ταπείνωση. Δεν έχουν πατρίδα, δουλειά, φίλους. Μερικοί δεν έχουν πια ούτε όνομα. Έχουν διατρέξει κάθε λογής κινδύνους, για να φτάσουν στην Ελλάδα. Είναι ταλαιπωρημένοι, αβέβαιοι, μετέωροι.

 

Μυτιλήνη 1922. Ακριβώς η ίδια εικόνα στην Λέσβο και στα άλλα νησιά του Αιγαίου. Χιλιάδες απελπισμένοι άνθρωποι, ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά, γυναίκες, φτάνουν στα νησιά από την κατεστραμμένη Σμύρνη και την υπόλοιπη Μικρασία. Μόνη διαφορά πως είναι Έλληνες με Οθωμανικά διαβατήρια.

 

Εκατό χρόνια μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τραγωδίες σαν αυτή της Σμύρνης, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, παντελώς ξεχασμένες, αγνοημένες από το σημερινό διεθνές κοινό, συμβαίνουν ξανά και ξανά. Γιατί πάντα τα αίτια, τα οικονομικά συμφέροντα και το πολιτικό παρασκήνιο μένουν στο σκοτάδι. Έτσι ύστερα από λίγο τα γεγονότα ξεχνιούνται και πολλές φορές δεν συμφέρει να συμπεριλαμβάνονται στην Επίσημη Ιστορία της εκάστοτε χώρας.

 

Αποστολή της ταινίας «ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ», δεν είναι να αναμοχλεύσει πάθη του παρελθόντος, αλλά να μιλήσει για ένα τεράστιο διεθνές πρόβλημα, το μεγαλύτερο ίσως σήμερα... Το προσφυγικό. Να θυμίσει πως ιστορίες σαν αυτή της σημερινής Συρίας, έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν και μάλιστα στους Έλληνες, που ίσως γι’ αυτό αγκαλιάζουν μ’ αγάπη και γενναιοδωρία τους σημερινούς πρόσφυγες…….».

 

Καταλάβατε φίλες και φίλοι?? 

 

Το βασικό μήνυμα  δηλαδή  της ταινίας, με προϋπολογισμό 4.500.000 ευρώ, της οποίας γίναμε και χορηγοί, είναι  ότι ο ξεριζωμένος Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και η γενοκτονία του 1922, είναι το ίδιο και το αυτό με τους εισερχόμενους λάθρα στα νησιά μας από το 2015 μέχρι σήμερα. Με λίγα λόγια, και κατά το σενάριο,  η μόνη διαφορά  όλων αυτών με καταγωγή  από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Τουρκία, την Συρία, την Σομαλία, την Αίγυπτο, το Ιράκ, το Ιράν, το Μαρόκο, την Αιθιοπία, το Μπαγκλαντές και δεκάδες άλλες χώρες,  που κατακλύζουν βάσει οργανωμένου σχεδίου τα τελευταία χρόνια τα νησιά μας,  από τους  Έλληνες της Μικράς Ασίας  και της Σμύρνης του 1922, είναι ότι οι τελευταίοι ήταν  απλά «Έλληνες με οθωμανικά διαβατήρια»!!!

 

Αναρωτιέμαι  ύστερα από τα παραπάνω,   αυτοί που τρέχουν πίσω από την Μιμή Ντενίση στα γυρίσματα της  ταινίας και φωτογραφίζονται μαζί της, προεξάρχοντος του κ. Μουτζούρη και της συζύγου του,  πως αισθάνονται  για  αυτήν την προσβολή της ιστορικής  και εθνικής μνήμης των γεγονότων του 1922?