Η χθεσινή συνυπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό East Med, από τα κοιτάσματα του Ισραήλ έως τις ακτές της Ιταλίας, διέλυσε κάθε αμφιβολία και διασκέδασε τον εθνικό μύθο (δεξιά και αριστερά), που αυτές τις μέρες παίζει τα ρέστα του στα συστημικά μέσα μαζικής χειραγώγησης, ότι επιθετικός και επεκτατικός είναι μόνο ο τουρκικός καπιταλισμός, ενώ ο ελληνικός με το πολιτικό προσωπικό που τον υπηρετεί τάχα ειρηνικός και μόνο αμυνόμενος. Όπως όλα δείχνουν, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσων-ανταγωνισμών και η κλιμάκωση της έντασης των αστικών τάξεων των εμπλεκομένων χωρών στη Ν.Α Μεσόγειο, για το ποια θα γίνει ο υπεργολάβος των πολυεθνικών της ενέργειας (αφήνοντας για την ώρα απ' έξω την Τουρκία), οδηγεί αργά ή γρήγορα εκτός από την οικονομική και σε πολεμική σύγκρουση στην περιοχή ,εάν δεν υπάρξει στο μεταξύ κάποιας μορφής γενικότερη γεωπολιτική διευθέτηση (μοιρασιά) από τους μεγάλους παίχτες Η.Π.Α, Ρωσία,ΕΕ από τη μιά, ή σοβαρή, μαζική, αισθητή αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική -φιλειρηνική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, από την άλλη. Όλα αυτά που παίζονται και στις ΑΟΖ με το ισραηλινό, ελληνικό, κυπριακό και αιγυπτιακό κεφάλαιο ν' ανταγωνίζεται το ρωσικό, τουρκικό, ιρανικό και αντίστροφα, επίσης οδηγούν σε κάποιας μορφής ελληνοτουρκική σύρραξη με πολιτική επιλογή των αρχουσών τάξεων και του πολιτικού προσωπικού και των δυο κρατών.Σε συνδυασμό με τα παραπάνω ας ληφθεί υπόψη και το πως επιχειρείται να επιβληθεί η ''εθνική''- αστική γραμμή εντός, που υποστηρίζεται με παραλλαγές και από αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα, και όχι μόνο, ως κυρίαρχη στρατηγική του λεγόμενου ''εθνικού-πατριωτικού'' κορμού. Σ' ένα τέτοιο τεταμένο κλίμα ακόμα κι ένα πραγματικό ατύχημα, τυχαίο γεγονός μπορεί να είναι η αφορμή (όχι όμως η αιτία) για οδυνηρές περιπέτειες στους λαούς της Ν.Α Μεσογείου. Η ένταση μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας αυτές τις μέρες κτυπά κόκκινο συναγερμό, με τον κίνδυνο ενός ευρύτερου πολέμου στην περιοχή να δείχνει, πως είναι όλο και πιο κοντά μας.Η εδώ αστική ''εθνική'' ρητορική και γραμμή (το ίδιο και η απέναντι) μιλάει μόνο για την επιθετικότητα της άλλης πλευράς, στο όνομα του μερτικού τους απ' τους υδρογονάνθρακες των πολυεθνικών της εξόρυξης σε διεθνείς ελεύθερες θάλασσες, που αυθαίρετα εκατέρωθεν ορίζονται ‘’οικόπεδά’’ και βαφτίζονται ΑΟΖ. Άμεση και επιτακτική για τους λαούς και τους ''από κάτω'' η ανάγκη μαζικής έκφρασης ενός ισχυρού αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού, φιλειρηνικού κινήματος που : α) θα αποκαλύπτει τα βαθύτερα αίτια του πολέμου που προετοιμάζουν (για τον έλεγχο των εδαφών, των θαλασσών,των αγορών) των εργολάβων/υπεργολάβων των ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων β) δεν θα υποτάσσεται στην κυρίαρχη αφήγηση και λογική των "εθνικών μετώπων" των αστικών διακρατικών ανταγωνισμών ή του καπιταλιστικού διεθνισμού, δηλαδή την άλλη όψη του ίδιου συστημισμού. Εκ των ων ουκ άνευ να υπερβούμε τις συμπληγάδες του ιμπεριαλισμού, αλλιώς οι λαοί της Αν.Μεσογείου και του Αιγαίου θα γίνουν ''κρέας'' για τα πετρέλαια και τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και ως τραγωδία. Η αποτροπή της κλιμάκωσης της πολεμικής προετοιμασίας στα εμπλεκόμενα κράτη,είναι σήμερα πρώτιστο και άμεσο καθήκον για εμάς.  '' Να λοιπόν που με το megaproject του eastmed δηλαδή της κατασκευής ενεργειακού αγωγού προς την ΕΕ, με παράκαμψη της Τουρκίας φτιάχνεται σιγά σιγά το "εθνικό μέτωπο''.Είναι επιθετικό μέτωπο πολεμικού τυχοδιωκτισμού με πιθανές ανυπολόγιστες συνέπειες για τον ελληνικό λαό, την ειρήνη και για όλους τους λαούς της περιοχής. Στο "τεχνικό"μέρος (σ.σ αφορά) το σκληρό διακύβευμα του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για τον έλεγχο τόσο των ΠΟΡΩΝ (υδρογονανθράκων), όσο και των ΔΡΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ (ενεργειακών αγωγών) προς την ΕΕ. Στο πολιτικό μέρος συμπυκνώνει τον τυχοδιωκτισμό της ελληνικής αστικής τάξης για αποκλεισμό της Τουρκίας, μέσα από μια συμμαχία θανάτου με ΗΠΑ, Ισραήλ, Κύπρο (και Αίγυπτο). (σσ. από την άλλη) Ο Τουρκικός καπιταλισμός με την ανάληψη των δικών του επιθετικών κινήσεων, όχι μόνο για την ανάσχεση αυτού του σχεδίου, αλλά και για μια πλήρη ανατροπή προς όφελός του στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στη Βόρεια Αφρική, έχει φέρει τα πράγματα επικίνδυνα κοντά σε πολεμικό επεισόδιο με ανυπολόγιστες συνέπειες. Η μονομερής οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη στο συγκεκριμένο κομμάτι δεν αφορά μόνο τα πιθανά κοιτάσματα αλλά το κόβει κάθετα και το ακυρώνει. Και ο πυρετός ανεβαίνει...'' (1) '' Οι ΑΟΖ στην Α.Μεσόγειο και ο τρόπος που χαράζονται από την Ελλάδα και την Κύπρο από την μια και από την Τουρκία από την άλλη, είναι άδικος και μονομερής και από τις δύο πλευρές. Η τοποθέτηση πάνω στο θέμα είναι καθοριστική. Το μπλέξιμό του με τα ζητήματα της εθνικής κυριαρχίας συσκοτίζει και δεν φωτίζει το πρόβλημα...και πιστεύω ότι χοντρικά αυτά πρέπει να λέει σήμερα η αριστερά: -Είμαστε ενάντια στον αντιδραστικό άξονα με Ισραήλ, Αίγυπτο με την ηγεμονία των ΗΠΑ. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνος για χιλιάδες προφανείς λόγους. -Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία διεκδικούν την μερίδα του λέοντος για λογαριασμό των εταιρειών τους και του μπλοκ των πολυεθνικών που εκπροσωπούν κλιμακώνοντας και ρισκάροντας ακόμα και θερμό επεισόδιο. Δεν δεχόμαστε δλδ την λογική ότι το πρόβλημα είναι ΜΟΝΟ η τουρκική επιθετικότητα, αλλά αναδεικνύουμε και τον αντιδραστικό ρόλο της ελληνικής ολιγαρχίας. Το πρόβλημα των ΑΟΖ ή και της υφαλοκρηπίδας λύνεται μόνο με διαπραγματεύσεις. Αλλιώς λύνεται με πόλεμο. Δεν υπάρχει τελικά τρίτος δρόμος... -Είμαστε ενάντια σε ΚΑΘΕ αλλαγή συνόρων. Είτε στις αναθεωρητικές βλέψεις της Τουρκίας είτε στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ. Η επέκταση αυτή είναι αντίθετη στην θέση "καμιά αλλαγή συνόρων" γιατί συνιστά αλλαγή συνόρων από την δική μας πλευρά. - Είμαστε ΕΝΑΝΤΙΑ στην αύξηση των πολεμικών δαπανών, την αύξηση της θητείας, την στράτευση στα 18, και κάθε άλλο μέτρο πολιτικής, ιδεολογικής, οικονομικής κλιμάκωση της πολεμικής προετοιμασίας...'' (2) ''ΑΟΖ,Ελληνοτουρκικά και 12 μίλια... Με την επαναχάραξη των συνόρων που μεθοδεύουν και προωθούν οι μεγάλες ιμπεριαλιαστικές χώρες για να κάνουν πάρτυ στη συνέχεια προωθώντας τη σφαγή των λαών και την "εξόρυξη" δολλαρίων για αυτούς..είναι κρίσιμο ζήτημα το να υπάρχει μια κοινή συναντίληψης, θέση και δράση των "από κάτω" σε Ελλάδα και Τουρκία. Aν μιλάμε από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαών και των εργαζομένων στις δύο χώρες και όχι των αφεντικών τους...Αν μιλάμε από τη σκοπιά της ειρήνης και της ζωής και όχι του ανταγωνισμού και του πολέμου. Ε, τότε, τη δύναμη για να επιβληθεί το καλύτερο, την έχουν μόνο οι λαοί. Αλλιώς θα νικήσει το μίσος, ο εθνικισμός, ο πόλεμος και ο κάθε Λάτσης ή Λάτσογλου. Αλίμονο αν η ελληνική αριστερά μιλάει μόνο για την επιθετικότητα της άρχουσας τάξης της Τουρκίας, υποστηρίζοντας έμμεσα την ελληνική στο όνομα μιας μονοδιάστατης αντίληψης "κυριαρχικών δικαιωμάτων".Αλίμονο αν η αριστερά της Τουρκίας υπογραμμίζει μόνο και κυρίως τις ευθύνες της ελληνικής ολιγαρχίας, χαϊδεύοντας τις κραυγές Ερντογάν για "απειλές κατά της Τουρκίας".Αλλά δεν είναι μόνο θέμα σωστού καταμερισμού ευθυνών. Είναι πάνω από όλα θέμα σωστών κοινών θέσεων για την επίλυση των προβλημάτων. Αλήθεια, ποια πειστικότητα και αποτέλεσμα έχει στον τουρκικό λαό μια ελληνική αριστερά στην περίπτωση που περιφέρει χάρτες των ΑΟΖ και 12 μιλίων όπως τις έχει φτιάξει το ελληνικό κράτος; Ας φανταστούμε πόσο αποκρουστικό είναι το αντίστροφο, δηλαδή μια τουρκική αριστερά που θα δικαιολογεί την εισβολή στην Κύπρο με βάση τα υπαρκτά εγκλήματα της ελληνικής χούντας και της ακροδεξιάς! Είναι πραγματικά να απορεί κανείς με την τάση (σ.σ κομματιών της ελληνικής αριστεράς και) του ΚΚΕ να υποβαθμίζει τις συνέπειες από τους τυχοδιωκτισμούς των αστικών τάξεων και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, με το σύνθημα "Ούτε πόλεμος, ούτε ιμπεριαλιστική ειρήνη και συνεκμετάλλευση". Στην καλύτερη περίπτωση, συνιστά αδιαφορία και υπεκφυγή. Στη χειρότερη, απλά δείχνει μια δυσανεξία στο να υιοθετηθεί ρητά μια θέση ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ ΟΦΕΛΟΥΣ μεταξύ των δύο λαών σε ότι αφορά την όποια αξιοποίηση των όποιων πηγών πλούτου αποφασίσουν. Μόνο αυτή η προοπτική όμως ισχυροποιεί το λαϊκό κίνημα και στις δύο χώρες να παλέψουν ενάντια στις αστικές τάξεις τους και τον ιμπεριαλισμό. Ή μήπως αυτή η προοπτική ανάγεται στον λεγόμενο...ενδοτισμό;'' (3) "H ''αγία'' τετράς... Ελλάδα -Κύπρος-Ισραήλ (και Αίγυπτος). Από κάτω οι υδρογονάνθρακες. Από πίσω οι ΗΠΑ (και άλλα καλά παιδιά). Στο τραπέζι τα όνειρα των αστικών τάξεων στην τετράδα της "συμμαχίας πολέμου και υδρογονανθράκων" για ένα καλό κομμάτι από την κερδοφόρα εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων και αντίστοιχων δρόμων. Με τη μερίδα του λέοντος φυσικά στις πολυεθνικές εξόρυξης. Αν γίνει και πόλεμος για αυτά, τι να κάνουμε..."παράπλευρη απώλεια". Άλλωστε, εκείνοι που θα σκοτωθούν θα είναι οι αφελείς και ευκολόπιστοι, πιστεύοντας πως υπερασπίζουν και την "τελευταία σπιθαμή εδάφους" (μαζί και την τελευταία κατσίκα),σε βραχονησίδες. Σιγά σιγά το παζλ ξεδιπλώνεται όλο και πιο καθαρά. Το ευτύχημα είναι ότι οι αστικές τάξεις μιλούν τη γλώσσα της βρώμικης ταξικής "αλήθειας" των ωμών συμφερόντων τους. Το δυστύχημα είναι ότι πλείστα ρεύματα στην κοινοβουλευτική κυρίως αριστερά στην Ελλάδα, αποδεικνύονται όχι η πρωτοπορία, αλλά η...βραδυπορία στην σωστή ανάγνωση των εξελίξεων και στον καθορισμό μιας ταξικής διεθνιστικής θέσης προς όφελος των λαών της περιοχής και της ειρήνης. Μόνο που ο χρόνος δεν περισσεύει για αφέλειες και ανοησίες..." (4) (1),(3),(4) Παναγιώτης Μαυροειδής (2) Αντώνης Δραγανίγος.

ΓΡΑΦΕΙ: Β. ΜΑΥΡΕΛΟΣ