Πάλι αυτοί οι τεμπέληδες κάνουν απεργία; Μα καλά, μια καλοκαίρι, μια Χριστούγεννα, μια Πάσχα, γιορτές, αργίες και δεν τους φτάνει να κάθονται; Δουλεύουν 7 μήνες και πληρώνονται τους 12. Και τι κάνουν; Πηγαίνουν 3-4 ώρες στο σχολείο τραγουδάνε, παίζουν και γυρνούν ξεκούραστοι το μεσημέρι στο σπιτάκι τους.
Σίγουρα κάπου τα έχεις ξανακούσει όλα αυτά. Ε;
Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι ακριβώς.
Χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο για 5-10-15 ακόμα και 17 χρόνια, προσλαμβάνονται στην καλύτερη των περιπτώσεων κάθε Σεπτέμβρη και απολύονται χωρίς αποζημίωση φυσικά κάθε Ιούνη.
Μέσα σε 3 μέρες πρέπει να μεταβούν στο νομό της Ελλάδας που τους κλήρωσε η τύχη, όσο μακριά κι αν βρίσκεται από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους, να αφήσουν πίσω τη ζωή τους, να βρουν σπίτι και να είναι έτοιμοι να διδάξουν από την επόμενη κιόλας μέρα. Υπάρχει βέβαια πιθανότητα να έχεις δει κάποιους από αυτούς να κοιμούνται μέσα στο αμάξι τους ή στην παραλία!
Θα μείνουν εκεί για 9 περίπου μήνες, αρχίζοντας να ζουν μια άλλη ζωή από αυτή που είχαν ως τώρα φοβούμενοι μήπως αρρωστήσουν ή προκύψει κάποια επιπλοκή στην εγκυμοσύνη και δεν υπάρχει νοσοκομείο, που θα αφήνουν τα παιδιά που πιθανόν να έχουν μαζί τους αν δεν υπάρχει παιδικός σταθμός, πως θα τα καταφέρουν να είναι μαμάδες και μπαμπάδες ταυτόχρονα αν ο σύζυγός τους είναι μακριά ή πόσες στιγμές θα χάσουν από τη ζωή των παιδιών τους το χρονικό διάστημα που θα λείπουν. Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν αν βρήκαν τον υπομονετικό άνθρωπο που θα τους περιμένει να γυρίσουν πίσω τον Ιούνη ώστε να συνεχίσουν την κοινή τους ζωή από εκεί που την άφησαν το Σεπτέμβρη. Τότε που με άγχος περίμεναν ως τα ξημερώματα τη ¨μαγική¨ κλήρωση και έναν πίνακα excel, ελπίζοντας πως η τύχη θα τους χαμογελάσει ίσως αυτή τη φορά να είναι μαζί με τον άνθρωπό τους.
Έχοντας όλα αυτά που αφήνουν πίσω τους και άγχος για αυτά που θα συναντήσουν στο κεφάλι τους, οι άνθρωποι αυτοί θα διδάσκουν, θα χαμογελούν και θα αγκαλιάζουν τα παιδιά σας, όταν θα βρίσκονται στο δεύτερο σπίτι τους, στο σχολείο. Θα είναι πάντα εκεί γι΄αυτά και σε λίγο καιρό θα τα βλέπουν σαν τα δικά τους παιδιά, κάθε χρονιά.
Αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι αυτοί κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, γιατί όσα δίνουν καθημερινά στα παιδιά σας δεν αρκούν στο Υπουργείο Παιδείας. Χρειάζονται χαρτιά! Μεταπτυχιακά, επιμορφώσεις, σεμινάρια τα οποία φυσικά κοστίζουν ακριβά. Όλοι αυτοί θα μπουν σε ένα κυνήγι ¨θησαυρού¨ ώστε να έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν για λίγο ακόμα. Άραγε πόσος χρόνος θα τους μένει να προετοιμαστούν για το μάθημα της επόμενης μέρας μετά από αυτό;
Αυτοί είναι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Αυτοί που στήριξαν τόσα χρόνια τα σχολεία σε κάθε άκρη της Ελλάδας. ΑΠΕΡΓΟΥΝ και ζητούν τη ΣΤΗΡΙΞΗ σου να έχουν τα παιδιά σου ένα σταθερό σχολικό περιβάλλον και να μην αλλάζουν δάσκαλο κάθε χρόνο.
Θα τους στηρίξεις όπως σε στήριξαν κι αυτοί;
ΓΡΑΦΕΙ: Α. Θωμαΐδου
Αναπληρώτρια Δασκάλα
