Η Αλβανία από το 1944 έως το 1992 έζησε ένα από τα πιο στυγνά κουμμουνιστικά καθεστώτα, με την Ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου να υφίστανται τα πάνδεινα και το Ελληνικό κράτος, αλλά και η κοινωνία, να είναι απλός θεατής στην πολιτική εξολόθρευσης των Βορειοηπειρωτών, και της εξαλβανοποίησης της περιοχής, πράγμα που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Στα κολαστήρια της φυλακής Σπατς , σάπισαν όσοι Έλληνες διεκδίκησαν τα δικαιώματα της μειονότητας. Να φανταστείτε, ότι τα τσόφλια από τα κόκκινα αυγά του Πάσχα, τα έθαβαν βαθιά στο χώμα και δεν τα πέταγαν στα σκουπίδια, γιατί οι αστυνομικοί του καθεστώτος το ήξεραν και έψαχναν εκεί. Το 1987 και ενώ οι δύο χώρες είναι τυπικά σε εμπόλεμη κατάσταση και ενώ ο Ελληνισμός της Βορείου ηπείρου υποφέρει τα πάνδεινα, η Ελληνική Κυβέρνηση προβαίνει σε μία ακατανόητη πράξη, ως δώρο στην κουμμουνιστική κυβέρνηση Αλία, στην άρση του εμπολέμου με την Αλβανία, με απόφαση, πρωτοβουλία και σχετική εισήγηση του τότε υπουργού Εξωτερικών και μετέπειτα προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Καρόλου Παπούλια. Αυτό έγινε με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου στις 28/8/1987. Αργότερα , επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο τότε υπουργός εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, περιόδευε τα χωριά της Βορείου Ηπείρου και καλούσε και τον εκεί Ελληνισμό να μετακομίσει γρήγορα προς την Ελλάδα, ανοίγοντας διάπλατα τα σύνορα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τον Ιούλιο του 1992, η κυβέρνηση του λύσσα- Μπερίσα, ακυρώνει όλες τις αποφάσεις του κομμουνιστικού καθεστώτος και επαναφέρει τις αποφάσεις τω κυβερνήσεων Ζώγου, γι’ αυτό θεωρείται ότι τυπικά ισχύει μέχρι σήμερα η εμπόλεμη κατάσταση με την χώρα μας. Τον Δεκέμβρη του 1990, μέσα σε ένα μήνα εισβάλλουν στην πατρίδα μας 11.000 Αλβανοί. Έκτοτε η Ελλάδα γίνεται καταφύγιο πολλών εκατοντάδων χιλιάδων Αλβανών , που απολαμβάνουν δωρεάν περίθαλψης και άλλων δικαιωμάτων που τους παραχώρησε το Ελληνικό κράτος, χωρίς αυτό ποτέ να θέσει το κορυφαίο ζήτημα της προστασίας των δικαιωμάτων και των περιουσιών των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Εν τω μεταξύ ο τότε πρωθυπουργός της Αλβανίας Λύσσα- Μπερίσα, αρχίζει να εφαρμόζει πολιτική δημογραφικής αλλοίωσης των Ελληνικών περιοχών της Βορείου Ηπείρου και αρπαγή της γης τους μια πολιτική που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα από τον σοσια-ληστή Έντι Ράμα. Η Ελλάδα και το Ελληνικό κράτος, παρακολουθεί απαθώς τα γεγονότα δείχνοντας μια εγκληματική αδιαφορία. Τους επιτρέψαμε να μπουν στο ΝΑΤΟ, συναινέσαμε να αρθεί η θεώρηση της εισόδου για τις χώρες της Ε.Ε και τελευταία ο κ. Κοτζιάς , υπέγραψε συμφωνία με την οποία η Ελλάδα αναλαμβάνει την υποχρέωση να κάνει ότι περνάει από το χέρι της, για να προχωρήσει η διαδικασία ένταξης της Αλβανίας στην Ε.Ε. Οι κυβερνήσεις της Ελλάδος, διαχρονικά, δεν κάνουν απολύτως τίποτε για να στηρίξουν τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και πατώντας πάνω σ’ αυτήν την εγκληματική αδιαφορία, η Αλβανική πλευρά προχωρά ακάθεκτη στην εξαλβανοποίηση της περιοχής περιμένοντας πότε θα φύγει και ο τελευταίος Βορειοηπειρώτης, για να ονομαστεί και "επίσημα" Νότια Αλβανία, όπως θέλει διακαώς να ονομάζεται ο Νίκος Φίλης. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας θυσιάστηκε για να μας αφυπνίσει όλους. Ο θάνατός του ήταν μιά κραυγή αγωνίας και απόγνωσης για το μέλλον του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του λύσσα- Μπερίσα, περί της απαγόρευσης του εορτασμού του ΟΧΙ στη Βόρεια ήπειρο και ότι ο θάνατος του Κωνσταντίνου Κατσίφα, ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο των Βορειοηπειρωτών , έμειναν τελείως αναπάντητες απ ’όλα τα Ελληνικά κόμματα. Πως να μην παίρνουν θάρρος λοιπόν οι Αλβανοί και να συνεχίζουν ακάθεκτοι την ανθελληνική τους στάση;
Στο ΝΑΤΟ τους επιτρέψαμε να μπουν και δεν μπορούμε ως κράτος να κάνουμε τίποτα. Στην Ε..Ε όμως και σε διάφορα άλλα φόρα, είναι τελείως λάθος , -κατά την γνώμη μου- να προσπαθούμε να τους βάλλουμε. γνωρίζω ότι η επικρατούσα πολιτική είναι να τους βάλλουμε και στην Ε.Ε και παντού για να μην έχουμε ένα επιπλέον πρόβλημα στα βόρεια σύνορά μας. Τι θα κάνουμε όμως με τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου; Θα τους αφήσουμε στο έλεος του σοσια-ληστή Εντι Ράμα και των Τουρκοσυμβούλων του; Δεν πρέπει και εμείς από κάπου να πιαστούμε , ως ελληνικό κράτος; Αντί οι πολιτικοί να παρακολουθούν τις εξελίξεις σαν χαμένοι, είναι καιρός να σκεφθούν ότι έχουμε στα χέρια μας ισχυρά χαρτιά όπως το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, την de jure αναγνώριση των χερσαίων συνόρων, το εμπόλεμο και την ΕΕ, Είναι καιρός να κάνουν μια στρατηγική συνολικής ρύθμισης των εκκρεμών ζητημάτων που απασχολούν τις δύο χώρες , με κορυφαίο το θέμα της εξασφάλισης των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, ακόμη και με καθεστώς αυτονομίας. Δυστυχώς, αν δεν επικρατήσει η άποψη ότι υπάρχει Βόρεια Ήπειρος και Έλληνες που κατοικούν σ’ αυτήν οδηγούμεθα σε μία ακόμη χαμένη πατρίδα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Βόρεια Ήπειρος λοιπόν και όχι Νότια Αλβανία.
Γράφει ο Ηλίας Φύλλας
