Σαν σήμερα πραγματοποιήθηκε ίσως η σπουδαιότερη μάχη της ελληνικής επαναστάσεως που αν δεν είχε καταστεί νικηφόρα, πιθανότατα η ιστορία θα ήταν διαφορετική. Για αυτή τη σπουδαία μάχη με πρωταγωνίστριες γυναίκες της Μάνης θα βρει κανείς ελάχιστες αναφορές, γεγονός δυσανάλογο με το μέγεθος της σημασίας της.

Στις 22 Ιουνίου του 1826 ο Ιμπραήμ εξαπολύει την κύρια επίθεσή του κατά της Μάνης, πιστεύοντας ότι πρέπει να κυριευθεί για να καμφθεί το φρόνημα και των υπόλοιπων Ελλήνων. Η Ελλάδα την περίοδο αυτή ζει τη ζοφερή κατάσταση του εμφυλίου και της προδοσίας πολλών πολιτικών της εποχής. Ο Κολοκοτρώνης νωρίτερα είχε φυλακιστεί, όπως και άλλοι σπουδαίοι οπλαρχηγοί της επανάστασης.

Ο Ιμπραήμ κινητοποίησε για να καταλάβει τη Μάνη σύμφωνα με τις πηγές 8.000 πεζικό και 2.000 ιππείς, ενώ απέναντι του είχαν παραταχθεί περίπου 2.400 Μανιάτες, υπό τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, μικρότερο γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Οι Μανιάτες είχαν παραταχθεί στη Βέργα και μαχόμενοι με θάρρος κατάφεραν να αποκρούσουν την αρχική επίθεση των Τουρκοαιγυπτίων. Στη συνέχεια ο Ιμπραήμ βλέποντας τη σθεναρή αντίσταση των Μανιατών επιχείρησε κυκλωτική κίνηση από το Διρό, γνωρίζοντας ότι υπήρχαν εκεί μόνο λίγοι γέροντες, γυναίκες και παιδιά, αφού όλοι οι άνδρες βρίσκονταν στη Βέργα.

Ωστόσο ο Ιμπραήμ δεν τα υπολόγισε σωστά. Μόλις οι πρώτοι Τουρκοαιγύπτιοι έγιναν αντιληπτοί απέναντι τους παρατάχθηκαν γυναίκες, γέροντες και παιδιά. Οι ιστορικές πηγές μας έχουν παραδώσει πληροφορίες τεράστιου ηρωισμού, αφού οι γυναίκες επιστράτευσαν εναντίον των εχθρών του γένους ακόμη και τα δρεπάνια θερισμού, δίνοντας μάχη σώμα με σώμα μέχρι που τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν. Η μάχη της Μάνης ήταν τελικώς νικηφόρα, αναγκάζοντας τον Ιμπραήμ να εγκαταλείψει τα σχέδια του.

Τιμώντας τις Μανιάτισσες που δε δείλιασαν και παρατάχθηκαν απέναντι στους Τουρκοαιγύπτιους ο λυράρης, Μανώλης Αγγελάκης, έγραψε το παρακάτω τραγούδι, ύμνο στη δρεπανοφόρα Μανιάτισσα.