Με θρασύ κυνισμό ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών κ. Χουλιαράκης παραδέχθηκε προχθές ότι σκόπιμα υπερφορολόγησε η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα την μεσαία τάξη προκειμένου να κάνουν πλεονάσματα (για μικροπολιτική ψηφοθηρία) για «κοινωνικούς σκοπούς».

Ότι η επί τρία χρόνια υπερφορολόγηση και η εξαΰλωση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης έβαλαν λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις στέλνοντας στην ανεργία δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους φαίνεται ότι δεν τύπτει την πολιτική του συνείδηση.

Αγχωμένα, ο κύριος Πρωθυπουργός ανακοίνωσε χθες ότι, θα διανείμει το προϊόν της υπερφορολόγησης 1,4 δις ευρώ σε τριάμισι εκατομμύρια κατοίκους αυτής της Χώρας. Μέσα σε αυτά 350 περίπου εκατομμύρια είναι επιστροφές παράνομα παρακρατηθέντων από συνταξιούχους.

Από αυτά πάλι 350 εκατομμύρια θα περάσουν στην ΔΕΗ για τις ανάγκες ΥΚΩ (υπηρεσιών κοινωνικής ωφέλειας) δηλαδή για χαμηλές χρεώσεις ειδικών κατηγοριών συμπολιτών μας και 710 σε συμπολίτες μας χαμηλών εισοδημάτων.

Αυτή η διαδικασία μου φέρνει στο μυαλό την κινέζικη παροιμία με τον ψαρά και τον φτωχό που ο πρώτος τον έμαθε να ψαρεύει αντί ο δεύτερος να περιμένει ελεημοσύνη.

Σκέφτομαι λοιπόν τι θα μπορούσε να γίνει αν ο κ. Πρωθυπουργός συμπεριφερόταν σαν πολιτικός και όχι πολιτικάντης. Θα ρωτούσε τους βουλευτές των νησιών του Β. Αιγαίου που τόσο έχουν πληρώσει το μεταναστευτικό πρόβλημα «πόσο κοστίζει να τακτοποιηθούν οι εκκρεμότητες που σας κρατάνε πίσω στην ανάπτυξη;»

Η Χίος θα χρειαζόταν π.χ. 120 εκατομμύρια για την ολοκλήρωση του αεροδρομίου, την βελτίωση του λιμανιού για την υποδοχή κρουαζιερόπλοιων, την ανακατασκευή του Τελωνείου επιβατών εξωτερικού, την δημιουργία υποδομών ίδρυσης πύλης Schengen στον λιμένα Μεστών, υποδομές ανάδειξης της Β. Χίου κλπ, ανάλογα στα άλλα νησιά και θα φτάναμε π.χ. στα 300 εκατομμύρια.

Με μια τέτοια «τραβικτική» από τα 1,4 δις για ένα τέτοιο σκοπό φαντάζεστε τι συνολικό και ατομικό όφελος θα είχε και τι στροφή θα έπαιρνε η οικονομία της ευαίσθητης περιφέρειας του Β. Αιγαίου;

Γράφει: ο Σταύρος Γ. Μιχαηλίδης

Υποναύαρχος (ε.α.) Λ.Σ.