Λίγες ημέρες μας χωρίζουν από την 28η Οκτωβρίου και την 11η Νοεμβρίου, δύο επετείους που πρόκειται να εορτάσουμε κατά τα καθιερωμένα… Σχολικές εορτές, κατάθεση στεφάνων, δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση και ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ.
Υπάρχουν λοιπόν αρκετοί συμπολίτες μας που πιστεύουν ότι οι παρελάσεις έχουν το νόημα του σχολικού χαβαλέ και το χάσιμο της ώρας από τα μαθήματα. Άλλοι πάλι διαλαλούν ότι οι παρελάσεις άρχισαν επί δικτατορίας Μεταξά και είναι χουντικό εφεύρημα και ένα Χιτλερικό κατάλοιπο. Κι όμως εδώ παραθέτουμε το εξής παλαιό δημοσίευμα της επομένης της 25ης Μαρτίου 1899 που διαψεύδει τούτες τις διαδόσεις. Διαβάστε το προσεκτικά:
«26/3/1899 ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ «ΕΜΠΡΟΣ»
«Οι μαθηταί των Νομαρχιακών σχολείων
μετά την δοξολογίαν τα παρατεταγμένα σώματα παρήλασαν με την μουσική επί κεφαλής διά της οδού Σταδίου.
Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η διά πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδας βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός.
Οι μικροί μαθηταί, ζωηροί, ευσταλείς, με κανονικώτατον βάδισμα, με υπαξιωματικούς ιδικούς των, διακρινομένους δία το υπερήφανον των παράστημα και τήν σοβαράν των επισημότητα, έψαλλον πατριωτικά άσματα μεταδίδοντα παντού την συγκίνησιν και τον ενθουσιασμόν.
Η παρέλασις εκείνη των χιλίων παιδίων έδωκε μίαν εξαιρετικήν ζωήν εις την εορτήν και τρόπον τινά αναπτέρωσε τάς ελπίδας άι οποίαι πρέπει να στηρίζονται εις το μέλλον.»
Το νόημα των μαθητικών παρελασεων συνδέεται ξεκάθαρα με την έκφραση της συλλογικής μας συμμετοχής στην ιστορική μνήμη πολέμων, μαχών, και των αγωνιστών τους, εξαιτίας των οποίων σήμερα εμείς απολαμβάνουμε την ελευθερία μας..
Είναι και οι παρελάσεις ένα σημαντικό κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας που εκτός της απότισης φόρου τιμής, έχει στόχο να νοιώσουν βαθύτερα τα παιδιά την Ιστορία μας και να μην καταλήγουν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ένα ωραίο πρωί ελευθερωθήκαμε απ΄τους Τούρκους ή ότι είπαμε ένα ΟΧΙ στους Ιταλούς ή ότι έγινε «συνωστισμός στα παράλια της Σμύρνης και κάποιοι Μικρασιάτες βρέθηκαν στο νερό» τον τραγικό Σεπτέμβρη του 1922 του ξεριζωμού του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας .
Οι παρελάσεις έχουν τον παιδευτικό ρόλο αφού και μέσω αυτών επιδιώκεται τα παιδιά να νιώσουν υπερηφάνεια για την πατρίδα τους και να αισθανθούν πως θυσιάστηκαν οι πρόγονοί τους για αυτήν. Πέραν των ενδοσχολικών μαθητικών εορτών που γίνονται την παραμονή κάθε εθνικής ή τοπικής εορτής ακολουθεί η κατάθεση στεφάνου από τους σημαιοφόρους και παραστάτες που είναι το επιστέγασμα τελετής μνήμης προς τους αθάνατους ήρωές μας και έπεται η παρέλαση ώστε να συμμετάσχουν όλοι στην απόδοση τιμής και όχι μόνο οι λίγοι που είχαν την άριστη επίδοση στα μαθήματά τους..
Η τιμή είναι για τις προηγούμενες γενιές που έχυσαν το αίμα τους, ώστε να μπορούν οι μαθητές της πόλης μας, αλλά και οι μαθητές σε όλη την Ελλάδα και όπου αλλού υπάρχει ελληνικό στοιχείο, να παρελαύνουν κρατώντας ψηλά την Ελληνική Σημαία, που είναι το ύψιστο σύμβολο του Έθνους μας.
Και μια και ο λόγος για παρελάσεις σημειώνουμε ότι το νόημα των παρελάσεων στρατιωτικών τμημάτων εκτός της απόδοσης τιμής στους ήρωές μας και της ανόρθωσης του ηθικού των πολιτών , συνδέεται με την επίδειξη της στρατιωτικής μας ισχύος στο σήμερα. Βεβαίως στο σήμερα δεν εμπνέουν στους πολίτες αυτές οι επιδείξεις αίσθημα υπερηφάνειας και ασφάλειας, γιατί ο καθένας σκέπτεται την κατάντια που φτάσαμε την χώρα μας να είναι εγκλωβισμένη μέσα στις εντολές των «μεγάλων συμμάχων μας ΝατοΙκών και ιδίως των κυρίων Γερμανών».
Τελευταία όμως εμείς οι Νεοέλληνες έχουμε πάρει κατά πολύ άλλο δρόμο. Κακώς πολύ κακώς, στην εποχή μας καταντήσαμε την παρέλαση ως μια απλή συντεταγμένη πεζοπορία στον κεντρικό δρόμο της πόλης για να δούμε τα παιδάκια μας και να τα φωτογραφίσουμε και να πούμε στο τέλος με χαμόγελο ένα τυπικό «και του χρόνου με υγεία»
Άλλο που λέμε «τι να πάω στην δοξολογία και την επιμνημόσυνη δέηση;» Επ΄αυτών των επιχειρημάτων, αντιτάσσεται η ίδια η Ιστορία μας στην οποία καταγράφονται πάμπολλες πτυχές για την πίστη των αγωνιστών ηρώων μας και την άντληση δύναμης και ελπίδας απ΄ τον Θεό , την Παναγία μας και τους Αγίους. . Γι αυτό ακολουθεί η δοξολογία ως ευχαριστία προς τον Θεό για την παραχώρηση της ελευθερίας μας μετά από σκληρό αιματηρό αγώνα . Η δε επιμνημόσυνη δέηση γίνεται για τις ψυχές των αποθανόντων ηρώων και αδικοχαμένων αδελφών προγόνων μας.
Άλλο που λέμε «Τι να πάω στην παρέλαση για να βλέπω τα μούτρα των πολιτικών μας στην εξέδρα;»
Και επ΄αυτού φρονούμε ότι είναι άσχετος ο παραλληλισμός γιατί δεν πάμε να τιμήσουμε τους παρόντες πολιτικούς μας που εμείς τους εκλέξαμε με την ψήφο μας γεγονός που παραγνωρίζουμε ως προς τις ευθύνες που έχουμε και οι ίδιοι για τις επιλογές μας. Ακόμη φρονούμε ότι και οι εκλεγμένοι πολιτικοί μας δεν πρέπει να προσέρχονται με έπαρση και να κορδώνονται και να κάνουν τους καμπόσους. Ας καταργηθεί η εξέδρα και ας βρεθούμε όλοι στο ίδιο σκαλί του δρόμου, γιατί τονίζουμε ότι η απόδοση τιμής αφορά τους ήρωές μας και όχι τους παρόντες παρισταμένους κουστουμάτους άνδρες και χρυσοστολισμένες κυρίες πολιτικούς.
Κι επιτέλους αν καταργήσουμε αυτό τον τρόπο έκφρασης μνήμης στους Εθνικούς αγώνες όπως αρκετοί λέγουν , μπορούν να μας πουν αυτοί ποιός είναι ο νέος τρόπος απόδοσης τιμών που θα πρέπει να υιοθετήσουμε;; Ποιος θα μας το αναλύσει και θα τον εφαρμόσει αυτό το νέο ελκυστικότερο τρόπο ; Εκτός κι αν απλά θέλουν να τρέχουν και αυτές τις ιερές ημέρες «στις εκδρομές» και να κυλιούνται στο ραχάτι μόνο και μόνο για να λένε ότι είναι προοδευτικοί και μοντέρνοι κατεδαφίζοντας ότι πατροπαράδοτο βρήκαν αντικαθιστώντας το με το ΚΕΝΟ και χαρακτηρίζοντας με ευκολία τους συμπολίτες ως «φασίστες» και οπισθοδρομικούς.
Εν κατακλείδι, είμαστε μεταξύ αυτών που είναι προβληματισμένοι και θλιμμένοι γιατί τελευταία διαπιστώνουμε ότι η αλλοίωση και διαστροφή της Ιστορίας μας και της Ορθοδοξίας μας από εξωτερικούς και εσωτερικούς επίσημους κύκλους συσχετιζόμενη και με την αδιαφορία ημών των ιδίων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Ακόμη διαπιστώνουμε ότι σχεδόν κανείς απ' αυτούς που διαμορφώνουν σκέψεις και συνειδήσεις σε Ελλάδα , Ευρώπη , Αμερική, Ρωσία και αλλού δεν κάνουν τον κόπο να σκύψουν και να μελετήσουν βαθύτερα τα πράγματα αλλά απλά βλέπουν το απόλυτο οικονομικό συμφέρον τους αδιαφορώντας για τους λαούς που πληρώνουν το βαρύ τίμημα των επιλογών τους.
Όσο για μας τους Έλληνες θέλουν να μας κάνουν έναν φτωχοποιημένο λαό άχρωμο , άοσμο, άβουλο και ασήμαντο ,χωρίς μνήμη , δίχως οράματα και ιδανικά. Μέσα δε από τα μνημόνια μας οδηγούν στην εξαφάνιση από προσώπου γης (ανεργία νεολαίας, καταβαράθρωση γεννήσεων Ελληνόπουλων, μόνιμη εγκατάσταση χιλιάδων μεταναστών κ.α ) και μας ποτίζουν διακαώς από τα ΜΜΕ νυχθημερόν μόνο με το όπιο των οικονομικών ζητημάτων και των αδιέξοδων προβλημάτων. Η σύγχυση τώρα είναι μεγάλη στα μυαλά και στις καρδιές των Ελλήνων. Μα αν κάτι μας διδάσκουν οι αγωνιστές που πολέμησαν είναι πως η στάση απέναντι στη ζωή και στον θάνατο περικλείεται σ' ένα ΝΑΙ ή σ' ένα ΟΧΙ. Όλα τα υπόλοιπα είναι μίζερα τσαλαβουτήματα μέσα σ' ενα υπαρξιακό κενό. Κι όσο εμείς οι Έλληνες καθόμαστε στο κρεβάτι και απολαμβάνουμε τον ύπνο του δικαίου, τόσο πιο σύντομα θα καταστραφούμε μέσα στην εντεινόμενη ανθρωποφαγία που επιμελώς προωθείται… Χρέος μας να διατηρήσουμε την άσβεστη μνήμη και να απομακρύνουμε τη λήθη.
Του Ιακώβου Γ. Μπριλή
Συν/χου Εκπ/κου
Αντ/δρου Βιβλιοθήκης «ΚΟΡΑΗΣ»
