Πέμπτη 4 Αυγ. Ώρα 18.30 λογοτεχνική ξενάγηση με τον Γιάννη Μακριδάκη στο Λωβοκομειο και με το βιβλίο του "Όλα για καλό".

 

Ραντεβού στην είσοδο του Λωβοκομειου, στον Περιφερειακό της πόλης Χιου 

 

Eliasdgian για το Όλα για καλό στο goodreads:

 

"Ήταν από πάντα του ανθρωπάκι ταπεινό ο πατέρας μου και δεν του άρεσε να ξεχωρίζει απ’ το πλήθος. Ό,τι ξεχωρίζει δεν πολυκαιρίζει, μου έλεγε. Του παίρνουνε το κεφάλι μια μέρα. Αυτή ήτανε η κοσμοθεωρία του και μου εξηγούσε μετά ότι άμα ήτανε ένας μεγάλος δρυς ή κανένας κυπάρισσος ανάμεσα στα λιόδεντρα, το έβαζε σημάδι το δέντρο αυτό ο μηχανικός που χάραζε τον δρόμο και πέρναγε ύστερα η μπουλντόζα από πάνω του. Το χαλούσε το δέντρο, το ξερίζωνε. Καλά είμαι λοιπόν λιόδεντρο κι εγώ μες στα λιόδεντρα. Δεν θέλω ούτε δρυς ούτε κυπάρισσος να γενώ…"

 

Αυτοί οι άνθρωποι, που δεν ξεχωρίζουν μέσα στα λιόδεντρα και που σ’ ολάκερο τον ταπεινό τους βίο κουβαλούσαν αγόγγυστα τον δικό τους σταυρό, τη δική τους ανείπωτη τραγική ιστορία, ήξεραν πάντοτε να συμπαρίστανται στα ‘λιόδεντρα’ γύρω τους: από ένα πιάτο φαΐ για τον λησμονημένο από τους πολλούς συγχωριανό που πρώτα καλογέρεψε και μετά αποσύρθηκε σε ένα καλύβι στο βουνό, μέχρι τη φροντίδα ξένων ανθρώπων που μια τραγική μοίρα τους απίθωσε σε μια βάρκα με θολό προορισμό κι ύστερα τους ξέβρασε η θάλασσα, άλλους ζωντανούς κι άλλους αποθαμένους, στις φιλόξενες ακτές μιας άγνωστης νήσου. Τι κι αν μιλάνε αλλιώτικη γλώσσα και πιστεύουν σε δικό τους Θεό; Τα ‘λιόδεντρα’ της ιστορίας μας, οι ταπεινοί κάτοικοι μιας άλλης Ελλάδας, είτε από ιερό καθήκον είτε από ηθική επιταγή, θα τους προσφέρουν στέγη, φαγητό, μια ζεστή αλλαξιά. Και μια αγκαλιά που δεν θα κλείσει ποτέ, αντίθετα με τα σύνορα που σφάλισαν βίαια.

 

Το αμέσως προηγούμενο βιβλίο του Γιάννη Μακριδάκη ( Η πρώτη φλέβα) αφηγείται δύο παράλληλα δράματα. Σε πρώτο πρόσωπο διηγούνται τις ζωές τους μια γυναίκα που προσέφερε τον έρωτα επί χρήμασι, κι ένας ναυτικός που αυτόν ακριβώς τον έρωτα αποζητούσε σε κάθε λιμάνι που έπιανε: τον ειλικρινή κι αφτιασίδωτο, αγοραίο έρωτα. Δύο ζωές, που από τη βάπτιση του ναυτικού και μετά, δεν έμελλε να διασταυρωθούν ξανά.

 

Στο Όλα για καλό, αντίθετα, οι ζωές των ηρώων, καίτοι δεν (φαίνεται εξαρχής να) έχουν κοινή αφετηρία, είναι αξεδιάλυτα μπλεγμένες μεταξύ τους. Όλοι μοιράζονται το ίδιο παρόν. Είναι τα ‘λιόδεντρα’ που λέγαμε, η μικρογραφία της κοινωνίας μας. Ώσπου μια γέννηση κι ένας θάνατος θα σταθούν η αφορμή να ειπωθούν οι πιο μεγάλες αλήθειες και να έρθουν στο φως μυστικά καλά κρυμμένα, αποκαλύπτοντας τελικά ότι ορισμένους από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, εκτός από το κοινό παρόν, τους συνδέει (και) κοινό παρελθόν.

 

Βαθιά συγκίνηση. Για τις παράξενες, συχνά τραγικές, ιστορίες των ανθρώπων, για τα πράγματα που η μοίρα αποφάσισε να είναι έτσι κι όχι κάπως αλλιώς, για το δράμα της προσφυγιάς.

 

 

 

 

ΓΡΑΦΕΙ: Γ. ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ