Τα Εργαζόμενα Κορίτσια μετά την επιτυχημένη τους, καλοκαιρινή περιόδια, στα χωριά της Χίου δίνουν δύο τελευταίες παραστάσεις στο Ομήρειο Π.Κ.Δ. Χίου,

Σάββατο 29 και Κυριακή 30 Οκτωβρίου 8:30 μμ

Παίζουν: Μαρία Αυγουστίδη, Μαρία Ζαννίκου, Μαρκέλλα Καραπιπέρη, Ειρήνη Κρεατσούλα, Μίτση Λεγάτου, Ειρήνη Τσίχλα – Κοκρή , Δημήτρης Γιαμμάς, Δημήτρης Μπαχάς,

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παυλιδάκης

Φωτισμός: Ανδρέας Απέσσος

Λίγα λόγια για το έργο.

Σε ένα εργοστάσιο υποκαμίσων, οι εργάτριες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν πιεστικές συνθήκες εργασίας και προσωπικές υποχρεώσεις και δυσκολίες. Η μοναδικότητα, η προσαρμοστικότητα και η αφοσίωση τους τις κρατά ενωμένες. Όταν ο διευθυντής του εργοστασίου ανακοινώνει νέες εργασιακές πρακτικές και το ενδεχόμενο απολύσεων, οι γυναίκες αποφασίζουν να διαμαρτυρηθούν. Σταδιακά, καθώς η απεργία προχωράει, ο θεατής αντιλαμβάνεται την κρίσιμη θέση των γυναικών, οι οποίες καλούνται επιπλέον να έρθουν αντιμέτωπες με τα δικά τους κίνητρα, να αναμετρηθούν με τις δυνάμεις και τους φόβους τους. Τα εργαζόμενα κορίτσια είναι μια σύγχρονη μεταφορά του αγώνα των γυναικών για ελευθερία, αυτονομία και δημιουργικότητα, αλλά και η πορεία του ανθρώπου προς την συνειδητότητα.

Ο Συγγραφέας

Frank McGuinness (1953), Ιρλανδός συγγραφέας. Πολύ νέος, ήδη με το δεύτερο έργο του, The Factory Girls (Εργαζόμενα Κορίτσια) (1982), αναγνωρίστηκε ως ένας από τους μείζονες ιρλανδούς δραματουργούς, με πλήθος βραβεία και διακρίσεις και έντονη διεθνή παρουσία. Άλλα έργα του: Borderlands (1984), Observe the Sons of Ulster Marching Towards the Somme (1985), Baglady (1985) κ.α. Έχει, επίσης, μεταφράσει για την ιρλανδική σκηνή πολλά έργα του κλασικού ρεπερτορίου (Σοφοκλή, Ίψεν, Πιραντέλλο, Μπρεχτ κ.ά.), έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές και έχει γράψει στίχους τραγουδιών. Διδάσκει, στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, Αγγλική Φιλολογία και δημιουργική γραφή.

Το θέατρο του Frank McGuinness

Το θέατρο του McGuinness εξετάζει θέματα όπως την ιδιοσυγκρασία του άντρα, τη θέση της γυναίκας, τη δυνατότητα του ανθρώπου να δημιουργήσει, να καταστρέψει και να συγχωρέσει τον εαυτό του. Όπως όλα τα μεγάλα έργα, ξεχωρίζει για το πάθος, την ακρίβεια, την απλότητα, την πολυπλοκότητα, την καθαρότητα και την αρνητική, αρχικά, ανταπόκριση από το κοινό. Πρόκειται για άγρια κωμωδία και τραγωδία ηρώων που εγκλωβίζονται στην πραγματική ζωή αλλά φαντάζονται και διεκδικούν την ελευθερία τους. Το ταξίδι των ηρώων του από την καταπιεστική πραγματικότητα σε ένα πιο δημιουργικό περιβάλλον τους χαρίζει αυτοπεποίθηση ακόμα κι αν δεν έχουν οποιαδήποτε εγγύηση ή πιθανότητα απελευθέρωσης. Τα έργα του εξετάζουν με ποιό τρόπο ανταποκρίνεται ο άνθρωπος στις αιώνια πρόκληση της ζωής και ένας θεατρικός συγγραφέας που μας κάνει να γελάμε αλλά, συγχρόνως, σημαδεύει ανεξίτηλα τις ψυχές μας, αξίζει την προσοχή μας.