Με την 4η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U16, επέστρεψε από τα Σκόπια η Εθνική μας ομάδα, πετυχαίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη μεγαλύτερη φετινή διάκριση αναπτυξιακού τμήματος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Μέλος αυτής της ομάδας, για πρώτη φορά στην ιστορία του χιώτικου μπάσκετ, ένας ταλαντούχος αθλητής, που γεννήθηκε, μεγάλωσε στη Χίο και έμαθε μπάσκετ σε χιώτικο σωματείο αναβαίνοντας σταδιακά όλες τις κλίμακες των αγωνιστικών του τμημάτων. Αυτός δεν είναι άλλος από τον 16χρονο Στέφανο Σπάρταλη του ΒΑΟΛ Χίου που σε μια μόλις χρονιά κατάφερε να κατακτήσει (εκτός από την 4η πανευρωπαϊκή θέση) το Κύπελλο Ανδρών της ΤΕ Χίου, την 4η θέση στον 2ο Όμιλο της Γ΄ Εθνικής Ανδρών, τα πρωταθλήματα Εφήβων και Παίδων της ΤΕ Χίου καθώς και την 3η και 2η θέση στους αγώνες της Β΄ Φάσης των αντίστοιχων Πανελληνίων Πρωταθλημάτων.
Στο Πανελλήνιο Παίδων μάλιστα στην Κόρινθο, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ όλων των Ομίλων της διοργάνωσης. Όλα αυτά καθώς και τα πλούσια σωματικά προσόντα του χιώτη αθλητή (2,04 είναι το έως σήμερα ύψος του) έστρεψαν πάνω του τα βλέμματα των ομοσπονδιακών προπονητών (και όχι μόνο) που τον κάλεσαν στα κλιμάκια και στις προεπιλογές της εθνικής παίδων.
Σιγά σιγά ο Στέφανος άρχισε να κερδίζει την εμπιστοσύνη και τον θαυμασμό τους και απόλυτα δίκαια βρέθηκε στην τελική 12άδα της εθνικής όντας ο μοναδικός εκπρόσωπος της ελληνικής επαρχίας, καθώς το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αποτελείτο από 10 παιδιά συλλόγων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και ένα από τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ Πάτρας.
Στα φιλικά προετοιμασίας ο Στέφ βρήκε τα πατήματά του και άρχισε να αποτελεί «παράγοντα» στο παιχνίδι της εθνικής βοηθώντας σημαντικά τόσο στο επιθετικό, όσο κυρίως στον αμυντικό τομέα του ελληνικού συνόλου. Στα Σκόπια, όπου πραγματοποιήθηκε το Ευρωπαϊκό U16 (Α΄ Κατηγορία της FIBA), ο Στέφανος Σπάρταλης και οι συμπαίκτες κατέκτησαν με ευκολία την 1η θέση στον Όμιλό τους διαλύοντας την μετέπειτα αργυρή πρωταθλήτρια Ισπανία, την οικοδέσποινα «Βόρεια Μακεδονία» και το Μαυροβούνιο.
Στη φάση των 16 η Ελλάδα απέκλεισε τη δυνατή Λεττονία και στη συνέχεια κατέβαλε το σκληροτράχηλο Ισραήλ, έχοντας ήδη χάσει με τραυματισμό τον εκ των κορυφαίων αθλητών της Βαγγέλη Λιοτόπουλο (Χρυσό Πανελληνιονίκη Παίδων & Εφήβων με τη ΔΕΚΑ). Στον ημιτελικό η ισχυρή Λιθουανία (άξια πρωταθλήτρια Ευρώπης) σταμάτησε την αήττητη πορεία της ελληνικής ομάδας που τελικά τερμάτισε στην 4η θέση, καθώς στον μικρό τελικό έχασε το χάλκινο μετάλλιο από τη Γαλλία. Στους 7 αγώνες (σε διάστημα 9 ημερών) του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ο Στέφανος είχε κατά μέσο όρο 4,7 πόντους, 4,3 ριμπάουντ και σχεδόν 1 ασίστ ανά αγώνα, αριθμούς που βελτίωσε κατακόρυφα από τη φάση των 16 και μετά.
Καλύτερη επιθετική βραδιά του αυτή απέναντι στη Λεττονία με 12π. ενεργητικό, ενώ στον μικρό τελικό κατάφερε να μαζέψει 6 ριμπάουντ. Κοντά στα 18 λεπτά ήταν ο χρόνος συμμετοχής του ανά αγώνα ενώ σούταρε με 40% στα δίποντα και 44% στις βολές πετυχαίνοντας συνολικά 33 πόντους στη διοργάνωση. Γενικά στην πρώτη του μεγάλη διοργάνωση και παρά το άγχος του πρωτάρη, έδειξε πως όχι μόνο μπορεί επάξια να αποτελέσει στέλεχος των εθνικών ομάδων αλλά πως έχει όλα τα φόντα ώστε να βελτιωθεί περαιτέρω…
Συγχαρητήρια και στα 12 ελληνόπουλα που πάλεψαν και τίμησαν το εθνόσημο στο στήθος τους (ο Νεοκλής Αβδάλας του ΠΑΟ επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά) και φυσικά συγχαρητήρια σε όλο το σταφ της αποστολής, στον κόουτς Βαγγέλη Ζιάγκο που έφτιαξε μια ομάδα – οικογένεια, στους άξιους βοηθούς του Δημήτρη Βαρβούνη (εξαιρετικός σαμιώτης προπονητής) και Θοδωρή Σιαρέ (ο κόουτς που ως περιφερειακός ήταν ο πρώτος ομοσπονδιακός που «είδε» τον Στέφανο), καθώς και σε όλα τα υπόλοιπα μέλη, με ιδιαίτερη μνεία στον Γιατρό της ομάδας Γιώργο Νομικό που βοήθησε σε πολλούς τομείς την πορεία του Στέφανου.
Για όλη αυτή την περηφάνια που χάρισε σε ένα ολόκληρο νησί ο Στέφανος Σπάρταλης, κάτι παραπάνω από άξιοι συγχαρητηρίων είναι οι γονείς του Γιάννης και Ελένη που στήριξαν (και συνεχίζουν να στηρίζουν) με όλες τις δυνάμεις τους τα όνειρα του παιδιού τους. Και φυσικά, καθώς οι διακρίσεις δεν έρχονται από τη μία μέρα στην άλλη,
ένα τεράστιο μπράβο ανήκει στον ΒΑΟΛ Χίου που «ανέθρεψε» τον 1ο χιώτη διεθνή καλαθοσφαιριστή με παρουσία σε τελική φάση επίσημης διεθνούς διοργάνωσης, στον «μπασκετικό του πατέρα» Μανώλη Χατζηλάμπρου (που υπήρξε πολλά περισσότερα από προπονητής του στις Ακαδημίες και στα Αγωνιστικά - Αναπτυξιακά τμήματα του Βούρειου με τα οποία κατέκτησε τα πάντα σε τοπικό επίπεδο), στον Παντελή Βούλικα που τον εμπιστεύτηκε και τον ενέταξε στο ρόστερ της ομάδας ανδρών του ΒΑΟΛ στη Γ΄ Εθνική και στον Παναγιώτη Καλαμάρη που βελτίωσε τη φυσική κατάσταση και τη διάπλασή του.
Αυτοί είναι λίγοι μόνο από τους ανθρώπους της οικογένειας του ΒΑΟΛ Χίου (και όχι μόνο) που μπορούν να περηφανεύονται πως έβαλαν το λιθαράκι τους ώστε σήμερα να καμαρώνουμε όλοι… Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς τους συμπαίκτες του Στέφανου Σπάρταλη, τόσο στα αναπτυξιακά όσο και στην ομάδα ανδρών (που αποτέλεσε μεγάλο σχολείο), που βοήθησαν τα μέγιστα στην αθλητική ανάπτυξη αλλά και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός πρωταθλητή υψηλού επιπέδου που πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα ξεχωρίζει και για το ήθος του. Μερίδιο στην επιτυχία έχει όλο το χιώτικο μπάσκετ (ΤΕ Χίου, Σύλλογοι, Αθλητές, Διαιτητές κλπ) ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε όσους έχουν βοηθήσει οικονομικά τον ΒΑΟΛ και το μπάσκετ της Χίου…
Η 4η Πανευρωπαϊκή θέση είναι πλέον ιστορία για τον Στέφανο Σπάρταλη, αυτό το μοναδικό δημιούργημα της παραγωγικής διαδικασίας των Ακαδημίων Καλαθοσφαίρισης του Βούρειου και του χιώτικου μπάσκετ γενικότερα. Από εδώ και μπρος το μέλλον προς τα «σαλόνια» της ελληνικής καλαθοσφαίρισης είναι ορθάνοικτο και φυσικά η ευχή ενός ολόκληρου νησιού είναι το όνομα Στέφανος Σπάρταλης, με ταπεινότητα και πίστη, να γράψει μια ολόλαμπρη ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ. Άλωστε τα γερά θεμέλια έχουν μπει και η στόφα του πρωταθλητή δείχνει πως χαρακτηρίζει τον φέρελπι χιώτη μπασκετμπολίστα.
Χίλια μπράβο Στέφανε για τα σπουδαία και μοναδικά που πέτυχες με τη φανέλα του ΒΑΟΛ και της εθνικής μας κι από δω και μπρος συνέχισε να δουλεύεις ακόμα περισσότερα κι άνοιξε τα φτερά σου για ουρανούς κι αστέρια που δεν άγγιξε ποτέ κανείς… Go on Στέφανε…
