Ένα έργο από τα πιο σημαντικά, κυρίαρχο θα έλεγα, για την ζωή των κατοίκων του νησιού μας και την ανάπτυξή μας είναι το τόσο ταλαιπωρημένο "φράγμα κόρης γεφύρι". Η αναγκαιότητα για την κατασκευή του μελετήθηκε για πρώτη φορά το 1938 από τους «Νεστορίδη-Gaushman».

Δεκάδες δεκαετίες πέρασαν, εκατοντάδες άρθρα γράφτηκαν, άπειρα δημόσια έγγραφα και παραστάσεις από όλους όσους είχαν την ευθύνη διοίκησης του τόπου μας όλα αυτά τα χρόνια.

Τελικά το μεγαλόπνοο αυτό έργο ξεκινά, αν θυμάμαι καλά το 2004 επί Γιάννη Πίττα κυβερνητικού Βουλευτή, Ελπίδας Τσουρή Βουλευτή τη; Αντιπολίτευσης, Πολύδωρου Λαμπρινούδη Νομάρχη και Μάρκου Μενή Δημάρχου Χίου.

Η συνέχεια ήταν πικρή και γνωστή με αστοχίες κλπ. Παρά τα προβλήματα κατά το παρελθόν βρίσκεται σήμερα στην τελευταία φάση με πολλές ακόμα εκκρεμότητες και αμφιβολίες για την στατική του επάρκεια προκειμένου να κλείσουν οι πόρτες για την πλήρωσή του.

Η πλήρωση του αρδευτικού φράγματος θα γίνει σταδιακά και σε βάθος χρόνου με συγκεκριμένη διαδικασία, επίβλεψη ειδικών, με τοποθέτηση αισθητήρων, μετρήσεις κλπ μέχρι το νερό να φτάσει στα χωράφια μας. Για πόσιμο νερό στις βρύσες μας έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.

Αναφορικά με τον «Αγιασμό» τι να σχολιάσει κανείς προκαλεί θλίψη. Αν το έργο ήταν ολοκληρωμένο, έτοιμο να δώσει νερό πραγματικά θα άξιζε όχι Αγιασμό αλλά πανηγυρικά εγκαίνια με κοσμοπλημμύρα λαού και βέβαια και με καλεσμένους τους πρωταγωνιστές και όσους όλα αυτά τα χρόνια συνέβαλαν για το ξεκίνημα και την πρόοδό του και όχι τριάντα όλοι κι' όλοι (επίσημοι) λες και ήταν κανένας παράνομος γάμος σε ξωκλήσι.

Κακορίζικη τελικά η «κόρη» στον Παρθένη.

ΓΡΑΦΕΙ: Σταύρος Γ. Μιχαηλίδης

Υποναύαρχος (ε.α.) Λ.Σ.

Υποψήφιος Βουλευτής

ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής