Ως πολίτες έχουμε μια μεγάλη δύναμη, την  δύναμη της ψήφου που επιβραβεύει ή αποδοκιμάζει και για αυτό προεκλογικά όλοι θυμούνται τον λαό και αρχίζουν τα ταξίματα και τα χτυπήματα στην πλάτη. Η Κοινωνία , την τελευταία δεκαετία έχει βιώσει οικονομική και κοινωνική επισφάλεια, έχει κουραστεί, απογοητευθεί και έδωσε  απαντήσεις στην κάλπη ανατρεπτικές. Αναφέρομαι στην εκλογές του 2015,όπου τότε αγανακτισμένοι από την θηλιά των μνημονίων και την πολιτική διαχείριση των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τους γύρισε την πλάτη, τους κατέταξε εκεί που αποφάσισε δίνοντας ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί την κατάσταση στην οποία έφεραν την χώρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εμπιστεύθηκαν ξανά στις δεύτερες εκλογές του 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού είχε υπογράψει μνημόνιο, του ξαναέδωσαν ευκαιρία και πραγματικά μας έβγαλε από τα μνημόνια, κατέθεσε σειρά νομοθετημάτων υπέρ των ασθενέστερων, αφήνοντας γεμάτα τα ταμεία για να ορθοποδήσει η χώρα. Ίσως θα μπορούσε να έχει κάνει περισσότερα ,αλλά οι πολίτες εξάντλησαν την αυστηρότητα και την ανυπομονησία στον ΣΥΡΙΖΑ ,ξεχνώντας ότι κυβέρνησε με μνημόνια και το 2019,έδωσαν την ευκαιρία σε αυτούς που χρεοκόπησαν την χώρα να μας ξανακυβερνήσουν. Έδωσαν όμως στον ΣΥΡΙΖΑ ένα ισχυρό 32%,μεγάλη δύναμη που αν την διαχειριζόταν καλύτερα, σήμερα θα είχε άλλο αέρα. Από την αρχή της διακυβέρνησης από την ΝΔ φάνηκε καθαρά η αυταρχικότητα, η αλαζονεία, η βία, το αποφασίζομαι και διατάσομε ,το τσαλαπάτημα των δικαιωμάτων και καταλήγουμε στην εκτροπή δημοκρατίας, στην χειραγώγηση της δικαιοσύνης και στην δυσβάστακτη ακρίβεια. Ζούμε σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση για να μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία παρακολουθεί υπουργούς, αρχηγούς κομμάτων, δημοσιογράφους και για όλα αυτά, παρακολουθούμε μια προσφιλή τακτική των ΜΜΕ και των κυβερνόντων, να φανεί ότι όλοι ίδιοι είναι ,όλες οι κυβερνήσεις παρακολουθούν ,παρεμβαίνουν στην δικαιοσύνη .Με αυτό τον τρόπο και με το λέγε- λέγε,  όλο και κάτι μένει στον πολίτη που παλεύει να βγάλει τον μήνα από την πρωτοφανή ακρίβεια σε όλα τα προϊόντα  και από την άλλη μας υποτιμούν με τα καλάθια του νοικοκυριού και το κάθε είδους επίδομα, που ειρωνεύονταν ως αντιπολίτευση. Με αυτή την κάκιστη κυβέρνηση, την χειρότερη της μεταπολίτευσης, που θα είχε  πέσει από τον πρώτο χρόνο αν δεν είχε την προκλητική στήριξη των μεγαλοσυμφερόντων και της πλειοψηφίας των ΜΜΕ, θα περιμέναμε φθορά και κατάρρευση, αντίθετα οι δημοσκοπήσεις, μας λένε πόσο αναντικατάστατος είναι ο πρωθυπουργός, πόσο  εμπιστεύονται οι πολίτες την κυβέρνηση παρά την δυσαρέσκεια στα επιμέρους ερωτήματα. Αναρωτιέμαι όμως, άλλαξε  ο κόσμος, ή έχασε την ελπίδα; Ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι η άλλη πρόταση απέναντι στην καθεστωτική ΝΔ, δεν έχει καταφέρει να  αντιμετωπίσει επαρκώς την αμφιβολία και την επιφυλακτικότητα του κόσμου. Tι γίνεται,με τα χιλιάδες μέλη που εγράφησαν κατά την εκλογή προέδρου, ενσωματώθηκαν, δραστηριοποιούνται; Μήπως η αντιπολιτευτική τακτική και η επικοινωνία χρειάζονται επαναπροσδιορισμό; Επιπλέον, δεν μπορεί όλη την αντιπολιτευτική προσπάθεια να την κάνει ο Πρόεδρος και κάποια συγκεκριμένα και στοχοποιήμενα ΜΜΕ. Χρειάζεται συλλογική και στοχευμένη δουλειά απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα που μάχεται για τις καρέκλες και την εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων με μια αναιμική δήθεν θεσμική τακτική, κρατώντας μια θολή στάση που δεν ξεκαθαρίζει τι θα κάνει μετά τις εκλογές, παρόλο που θέλει τον ρόλο του ρυθμιστή.

Ελπίζω, ότι η κοινωνία που σήμερα σιωπά και υπομένει ,θα δώσει  την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει με κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρωπιά, γιατί δεν  γίνεται να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε την  τρομοκρατία, τα ψέματα, την εκτροπή από την καθεστωτική ΝΔ.

ΓΡΑΦΕΙ: Ευαγγελία Μανιτσούδη-εκπαιδευτικός