Έχει γραφεί ότι, η πολιτική δεν είναι “κατηχητικό σχολείο”. Λιγοστοί πολιτικοί τολμούν να πορευτούν “με το σταυρό στο χέρι”. Απ΄αυτούς, είναι δακτυλοδεικτούμενοι όσοι κατορθώνουν να επιβιώσουν πολιτικά. Άρα, ο δρόμος προς τις Βουλευτικές εκλογές, μόνο ανθόσπαρτος δεν θα είναι. Η απλή αναλογική μάλιστα τον καθιστά άκρως “ακανθώδη”. Θα ακούσουμε, θα διαβάσουμε και θα βιώσουμε εξωφρενικά και απίθανα πράγματα.

   Πέρα από τη, φυσιολογική (και θεμιτή) κομματική κόντρα για την κατάκτηση της Εξουσίας, υπάρχουν μεγάλα επιχειρηματικά, μιντιακά καθώς και ξένα συμφέροντα, (τρίτων Κρατών), που, φανερά ή κρυφά, θα παρέμβουν, με στόχο, οι εκλογές να οδηγήσουν σε αδύναμη (άρα εύκολα ελεγχόμενη) Κυβέρνηση. Συνήθως αδύναμες και ελεγχόμενες Κυβερνήσεις είναι οι “συμμαχικές-πολυκομματικές”.

   Αν και ιστορικά, έχει αποδειχθεί ότι, ακόμη και μονοκομματικές Κυβερνήσεις, δεν αποβαίνουν πάντα προς όφελος του Λαού ενός Κράτους, πολύ περισσότερο ισχύει αυτό για πολυκομματικές Κυβερνήσεις μικρών και, σχετικά αδύναμων Χωρών (π.χ. Ελλάς).

   Μόλις προ ημερών είχε κυκλοφορήσει, μετ΄επιτάσεως, η φήμη ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προτείνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως Πρωθυπουργό μιάς πολυκομματικής Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και λοιπών Κομμάτων της Αντιπολίτευσης, ίσως με στήριξη και τμήματος της Ν.Δ.

   Ο Βενιζέλος δήλωσε απερίφραστα ότι κάτι τέτοιο, “ούτε το σκέπτεται ούτε και πρόκειται να το αποδεχθεί”.

    Και να που, αμέσως μετά, ακούμε και διαβάζουμε ότι, προκειμένου να επιτευχθεί η υλοποίηση του σεναρίου της πολυκομματικής Κυβέρνησης, γίνονται παρασκηνιακές συζητήσεις μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του Γιώργου Παπανδρέου μήπως και δεχθεί εκείνος το ρόλο που αποποιήθηκε ο Βενιζέλος !!

   Φαντάζει φυσικό, λογικό και θεμιτό, ο Γιώργος, που νοιώθει “αδικημένος”, να επιδιώκει τόσο τη δικαίωση όσο και την υστεροφημία του. Όμως, ακόμη και αν το σχέδιο αυτό αληθεύει και ευσταθεί, προϋποθέτει ότι, για την υλοποίησή του, πρέπει να “βάλουν πλάτη” τόσο το σύνολο των Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ όσο και μερίδα Βουλευτών της Ν. Δημοκρατίας. Προσωπικά εκτιμώ ότι, ούτε το ένα μπορεί να συμβεί, μιας και θα οδηγηθεί σε νέα διάσπαση το ΠΑΣΟΚ, ούτε το δεύτερο, εκτός και αν το Κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη οδογηθεί σε διχοτόμηση με “εσωκομματικό δάκτυλο”.

   Βέβαια, επειδή στην πολιτική όλα μπορεί να συμβούν και με δεδομένη την ισχυρή παρέμβαση “τρίτων” (πλην του εκλογικού Σώματος) υπέρ του ελέγχου των εσωτερικών εξελίξεων, ας προετοιμασθούμε, τουλάχιστον “ψυχολογικά”, για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τους επόμενους τρεις-τέσσερις μήνες...

του Αριστείδη Ζαννίκου