Επαναδιατυπώθηκε η πρόταση για διεκδίκηση διαχωρισμού της Χίου σε τρεις Δήμους. Αρχικά ο χρόνος διατύπωσης της πρότασης είναι άκαιρος, δεδομένου ότι σε νομοθετικό επίπεδο η Κυβέρνηση έχει αποκλείσει την όποια χωρική μεταβολή, πλην αυτών που επέφερε συμπεριλαμβανομένων των γειτονικών νησιών της Λέσβου και της Σάμου. Πρόσφατα ακόμη και η συζήτηση για πιθανές βελτιώσεις στη, λανθασμένη κατά τη γνώμη μου, συμπερίληψη των υποψηφίων στις τοπικές κοινότητες στα «κεντρικά» ψηφοδέλτια μάλλον δεν έχει συνέχεια. Αυτό βεβαίως και θα μπορούσε σαφώς να αποτελεί απαίτηση, διεκδίκηση που δεν επηρεάζει τη λογική του νόμου, αλλά ενισχύει τις κοινότητες.

 

Ας έρθουμε όμως στο ουσιαστικό θέμα. Είναι διοικητικό θέμα ή ζήτημα ικανότητας η διαχείριση ενός δήμου; Θα διευκόλυνε δηλαδή η ύπαρξη τριών δήμων εάν είχαν τρεις ανίκανες δημοτικές αρχές ή το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο; Είναι διοικητικό θέμα ή θέμα ικανότητας να αποδοθούν αρμοδιότητες και κάποιοι πόροι στις τοπικές κοινότητες; Είναι διοικητικό θέμα ή πολιτικής απόφασης να διαμορφωθούν υλοποιήσιμες προτάσεις για τις τοπικές κοινότητες; Είναι διοικητικό θέμα ή ικανότητας διοίκησης να μπορεί να λειτουργεί το «κέντρο» σε συνεργασία με τις τοπικές κοινότητες, ανεξαρτήτως του ποιος έχει εκλεγεί σε αυτές.

 

Τι είναι λοιπόν αυτό που έχει «αποξενώσει» την περιφέρεια από το κέντρο εάν όχι η ανικανότητα στη διαχείριση, στη δημιουργία αναπτυξιακών ευκαιριών και στην αξιοποίηση των τοπικών πλεονεκτημάτων;

Περαιτέρω στη νέα προγραμματική περίοδο που έχει οικοδομηθεί στην υφιστάμενη διοικητική δομή, άρα μία αλλαγή της δομής στην παρούσα φάση θα πήγαινε πίσω την όποια υλοποίηση τουλάχιστον για ένα σοβαρό χρονικό διάστημα. Το θέμα δεν είναι να αλλάξεις τη δομή αλλά να αξιοποιήσεις τα προσφερόμενα εργαλεία. Να σχεδιάσεις για όλη τη Χίο και να μην περιμένεις να ρίξεις κανένα μέτρο άσφαλτο από τις χρηματοδοτήσεις για το μεταναστευτικό.

 

Ήδη υφίστανται στο ΕΣΠΑ/ΠΕΠ εργαλεία σχεδιασμού για την Τοπική Ανάπτυξη με Πρωτοβουλία των Τοπικών Κοινοτήτων (ΤΑΠΤοΚ), και αφορούν και στη Χίο. Η φιλοδοξία είναι να γίνουν εργαλεία σχεδιασμού και υλοποίησης μιας τοπικά επικεντρωμένης αναπτυξιακής πολιτικής. Θα αξιοποιούσαν το εργαλείο καλύτερα τρεις δήμοι όταν στην πράξη δεν υφίσταται ούτε μία μελέτη για λεφτά που υπάρχουν και περιμένουν ή εάν ήδη είχαν εκπονηθεί έστω προμελέτες στον υφιστάμενο Δήμο;

 

Περαιτέρω, μέρος της χρηματοδότησης των Δήμων γίνεται με πληθυσμιακά κριτήρια. Κατά συνέπεια είτε ένας, είτε τρεις δήμοι δεν μεταβάλλεται μέρος της χρηματοδότησης που κατευθύνεται στο νησί. Απεναντίας εάν αποφεύγονταν οι κατατμήσεις των έργων (και με την άδεια του εποπτεύοντος Υπουργείου), εάν κατανέμονταν οι πόροι με βάση τις ανάγκες και με πρόγραμμα στοχευμένο, εάν υπήρχε η ικανότητα να ικανής διαχείρισης και ένα είχε γίνει προετοιμασία για την αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων, εάν είχαν υλοποιηθεί μελέτες για την περιφέρεια και την πόλη, εάν υπήρχε σχεδιασμός τότε ο ενιαίος Δήμος θα λειτουργούσε ουσιαστικά και για την περιφέρεια της Χίου.

 

Το θέμα λοιπόν δεν είναι να μετατοπίζεται η συζήτηση σε αντικείμενα που μπορεί να χαϊδεύουν την περιφέρεια, χωρίς όμως να της λύνουν το όποιο ουσιαστικό πρόβλημα, και ταυτόχρονα αποκαθάρουν την ανικανότητα της δημοτικής αρχής να διαχειριστεί και να λειτουργήσει το Δήμο.

 

 

 

 

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡ. ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ