Χρήσιμες είναι οι φωνές  μόνο για την εκτόνωση των αδικημένων   αλλά  το αποτέλεσμα δεν αλλάζει, κανείς δεν  συγκινείται από την αδικία    μέσα στο ιδιότυπο καθεστώς της άδηλης κατοχής που μας μαστιγώνει.   Είδατε ποτέ δανειστή να   καλομεταχειρίζεται τον δανειζόμενο; Αιμοχαρής, αιμοσταγής,  αιμοδιψής και  αιμοβόρος  καθώς είναι,   μόνο       για   τα κονδύλια    του ενδιαφέρεται, και γίνεται ανάλγητος δικτάτορας για τα κατοχυρώσει και να τα αυξήσει.            

             Ήρθε λοιπόν ο δανειστής και επέβαλε αύξηση του Φ.Π.Α.. στα νησιά  για να έχουν ακόμη σκληρότερο ανταγωνισμό από τους εξ ανατολών γείτονες που αμείβονται με τα φιλοδωρήματα των πελατών.’’ Ότι γράφει δεν ξεγράφει’’,  και  όλες τις κυβερνήσεις πειθαναγκάζονται να εφαρμόζουν την  ίδια πολιτική γιατί οι κυβερνήσεις αυτές είναι  εικονικές και κατ’ ουσίαν υποτελείς στον δανειστή.

              Προβλήματα θα έχει ο δανειστής από κοινωνικές αναταράξεις αν ο Έλληνας νοιώσει ότι η Χώρα του και αυτός είναι  υπό μια άδηλο κατοχή. Γι αυτό τον πάνε στις  εκλογές για να ψηφίζει και να νομίζει ότι τα απάνθρωπα μέτρα τα επιβάλλει η εκλεγείσα κυβέρνηση και έτσι αποφεύγει τις ύβρεις ο δανειστής και τις εισπράττει η κυβέρνηση.  ‘’Φωνές βοόντων εν τη ερήμω’’ λοιπόν σε κυβερνήσεις ελεγχόμενες από τον δανειστή με τα συμβόλαια που τους έχουν επιβληθεί. Ατελέσφορες οι διαδηλώσεις σε μια κυβέρνηση όταν αυτή πειθαναγκάζεται από την κατοχή των δανείων ΄΄, και όλες εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές.

               Παρά ταύτα  η απελευθέρωση της χώρας  από την εσαεί καταπίεση των δανείων  δεν είναι άπιαστο όνειρο. Ο κόσμος αλλάζει με την πάροδο των εκατονταετηρίδων, μεταπολεμικά μπήκαμε στην ‘’νέα τάξη πραγμάτων’’ με τις τράπεζες να  ελέγχουν την ζωή μας και τώρα ζούμε μια μεταβατική περίοδο.  Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ  σαν μέσον για την ανάκαμψη των οικονομιών των χωρών  υποχωρεί. Τώρα η ανάπτυξη επιχειρείται με την  Ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων που άνοιξε διάπλατα τους κρουνούς του δανεισμού των χωρών μελών της Ο.Ν.Ε. Είναι προφανές ότι οδηγούμαστε σε ένα νέο πολιτικοοικονομικό σύστημα όπου οι κυβερνήσεις θα παρέχουν την αμέριστη και πολύπλευρη υποστήριξη στις επιχειρήσεις αλλά ταυτόχρονα θα ελέγχουν την κερδοβόρα τους διάθεση οσάκις γίνονται βλαπτικές στο κοινωνικό σύνολο. 

              Ποια θα είναι η κατάσταση της χώρας μας σε μια τέτοια  μεταβατική περίοδο;  Καμιά αλλαγή από την άδηλη κατοχή των δανειστών και στην υποθήκευση της εθνικής ακίνητης περιουσίας για 100 χρόνια,  ‘’με τα ρούχα ματωμένα ξέρω ότι έβγαινες συχνά…..’’  ‘’μοναχή το δρόμο πήρες και ξανάρθες μοναχή….. Μόνο αν καταγγείλουμε τα δάνεια που σκοτώνουν ανθρώπους σαν επονείδιστα και επ’’   αχθεί και επομένως  παράνομα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο  τότε μόνο θα μπορούμε να δούμε άσπρη μέρα και εμείς.  Με έναν όρο όμως, ότι στην αρχή θα περνούμε από την πλατεία Κανάρη να μας δίνουν την φρατζόλα μας και αυτό δεν το αντέχουμε εμείς. Εκείνοι που το άντεχαν  τώρα τιμώνται σαν ήρωες στις Εθνικές εορτές.

Του Στέλιου Δ. Καραβόλου