Αν άκουγε ο Θεός τα κοράκια που κράζουν δεν θα είχε μείνει κανένα πρόβατο ζωντανό. Κάθεται λοιπόν ο κόρακας στην κορυφή του υψηλότερου δέντρου του δάσους και με το ανατριχιαστικό κρώξιμό του προσπαθεί να σκεπάσει την μελωδία των πουλιών που κελαηδούν στα χαμηλά όμορφα και ταπεινά.
Μεγάλη αλλά νοσογόνα καρδιά έχει ο κόρακας που απλώνεται σαν αρρώστια και σκεπάζει την Ελλάδα και άλλες χώρες και Ηπείρους, αλλά θα μείνει με την λαχτάρα γιατί άλλαξαν οι καιροί και αυτά που γνώριζε εκείνα τα χρόνια τα φεουδαρχικά τώρα δεν περνούν. Τότε ωρίμαζαν οι συνθήκες αλλαγής από το δουλοκτητικό στο φεουδαρχικό σύστημα και τα κοράκια εύρισκαν και έτρωγαν πτώματα, τώρα όμως άλλαξαν οι εποχές και τα πτώματα έγιναν δυσπρόσιτα και τα κοράκια δεν τα προμηθεύονται εύκολα.
Τώρα όλοι έχουν αντιληφθεί ότι τα σύνορα της καρδιάς του μεγάλου οραματιστή του παγκόσμιου θρησκευτικού φουνταμενταλισμού, φθάνουν και περνούν τα ευρωπαϊκά σύνορα και παίρνουν παγκόσμιες διαστάσεις. Ο κόρακας πάλι έχει αντιληφθεί ότι με τον πολεμικό τσαμπουκά δεν μπορεί να ορίσει τα σύνορα της καρδιάς του και τότε το επιδιώκει δια της πλαγίας. Κατάργηση της βίζας προσπαθεί να επιτύχει για να αδειάσει μερικά εκατομμύρια από Οθωμανούς στην Ευρωπαϊκή Ένωση να γεννοβολήσουν, για να αλλοιωθούν τα Εθνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά της Ευρώπης να αποδυναμωθεί η αντίσταση και να γίνει ντε φάκτο η κατοχή.
Όμως έχουν γνώση οι φύλακες γιατί οι κοκκινόκωλοι Βορειοευρωπαίοι, της ‘’εκλεκτής’’ Αριανής φυλής, οι ρατσιστές, ακούν τους κρωγμούς του κόρακα και κρατούν την ισχύ της βίζας ούτως ώστε η μαζική μετανάστευση να είναι αδύνατη. Εξοργίζεται τότε ο κουμπάρος μας ο κόρακας που δεν έχει πρόσβαση στα ψοφίμια και εξαπολύει μύδρους εναντίον των κακών Ευρωπαίων που δεν του προσφέρονται για να φαγωθούν.
Στην Ελλάδα όμως η κατάσταση γίνεται πιο επικίνδυνη γιατί εμείς είμαστε γειτονάκια και κουμπαράκια τους, και γι’ αυτούς είναι πιο εύκολη η όσμωση γιατί υπάρχει η διχόνοια, οικονομική χρεοκοπία και κρίση αξιακή. Εξ άλλου οι Έλληνες δεν είμαστε ρατσιστές αλλά ανθρωπιστές. Όμως το ‘’Το γαρ πολύ της καλοσύνης μακακία εστί’’ και αν προσφερόμαστε για να φαγωθούμε από τους κατατρεγμένους, αυτοί θα κάνουν μια νέα πατρίδα στον τόπο μας και εμείς θα περάσουμε στις σελίδες της ένδοξης ιστορία μας. Γι αυτό το κουμπαράκι απειλεί να ελευθερώσει τις ροές των μεταναστών αν δεν ακυρωθεί η βίζα για τους Τούρκους. Εδώ είναι τα δύσκολα για εμάς γιατί ο πληθυσμός μας αξιακά είναι αδύνατος για να αντισταθεί στον αφελληνισμό, αφού η νεολαία μας επικοινωνεί μόνο με 1200 περίπου λέξεις Ελληνικές, τραγουδεί και διασκεδάζει Φραγκολεβαντίνικα ενώ όλες σχεδόν οι πινακίδες των καταστημάτων είναι γραμμένες στα Αγγλικά και στα σπίτια μας εγκαταστάθηκε ο χασάπης ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής. ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ να είναι επιθυμητός για την εκλεκτή φυλή των Αριανών, αλλά για τον Δυτικό κόσμο γενικότερα η ένοπλη προώθηση των Οθωμανών πέραν της κόκκινης γραμμής Βουλγαρία, Αιγαίο Κρήτη, Κύπρος Ισραήλ απαγορεύεται αυστηρώς. Η μαζική κατάργηση της γραμμής αυτής θεωρείται από την Δύση απειλή και γι’ αυτό τότε με τα Ίμια που επιχειρήθηκε, η Τουρκία καρπαζώθηκε και υποχρεώθηκε να υπαναχωρήσει. Ήταν τότε που είπε ο Σημίτης στις Η.Π.Α. εκείνο το μεγάλο ευχαριστώ για την κίνηση που για να προστατεύσει τα Δυτικά χαρακτηριστηκά παρεμπιπτόντως υπερασπίστηκε και εμάς. Είναι τώρα που ο ‘’μεγαλόκαρδος΄΄ δοκιμάζει άλλον τρόπο προώθησης ενώ εμείς αγοράζουμε αγρούς και περί άλλων τυρβάζουμε.
Ο άλλος τρόπος λοιπόν είναι η επικείμενη μαζική κατάληψη των νησιών με άοπλους μετανάστες και επειδή θα είναι αδύνατη η στέγασή τους, σαν ανθρωπιστές που είμαστε θα προσφερθούμε να τους στεγάσουμε στα σπίτια μας. Επειδή ο έρωτας είναι τυφλός , θα τσιρλίσουμε Οθωμανά, Αϊσέλες και Μεμέτηδες αντί Κωνσταντίδες και Μαρίες οι δε πρόγονοι που μάτωσαν για να συνεχίσει αυτός ο τόπος την ιστορία του δεν θα είναι υπερήφανοι για τους απογόνους τους.
Aυτά, για τα σύνορα της καρδιάς του ‘’μεγαλόκαρδου’’ κουμπάρου μας που θέλει πολλά ψοφίμια όπως οι προκάτοχοί του για να λειτουργήσει. Εμείς δεν του δίνουμε σημασία απασχολημένοι ακόμη με την φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, την κράτηση του Φ.Π.Α., με την αναξιοκρατία, προσθέτοντας και άλλες τρύπες στο τρύπιο πλοίο που βουλιάζει. Κατεδαφίζουμε (ολίγων εξαιρουμένων) αυτήν την όμορφη πατρίδα το κατά δύναμη, ο πτωχός με το τσαπάκι του και ο πλούσιος με την μπουλντόζα του και δημιουργούμε αθώα θύματα. Είναι προφανές ότι ο πόνος και το δάκρυ που χύσαμε μέχρι πρόσφατα στην Σμύρνη, στην Κύπρο και λόγω της κρίσης, δεν μπόρεσαν ακόμη να καθαρίσουν τα μπάζα που σκεπάζουν τα Ελληνικά χαρίσματα και ευχόμαστε να μην κλάψουμε πάλι πικρά.
Του Στέλιου Δ. Καραβόλου
