Σιγά, μη βαράτε, περιμένετε πρώτα να διαβάσετε τα επιχειρήματα και τότε είμαστε σίγουροι ότι θα αλλάξετε γνώμη. Γιατί, προκειμένου να επιτύχουμε κάτι μεγαλεπίβολο, βασική προϋπόθεση είναι να το οραματιστούμε. και δεύτερον να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την επιτυχία.

Στην προκειμένη περίπτωση όχι μόνο δεν δημιουργούμε τις θετικές προϋποθέσεις αλλά καταβάλουμε φιλότιμες προσπάθειες για να δημιουργήσουμε αρνητικές προϋποθέσεις να χάσουμε και τα νησιά του Αιγαίου. Ένα απλό παραδειγματάκι είναι ο πολίτης που ενώ μπορεί να πληρώσει, (όχι ο χρεοκοπημένος), φοροδιαφεύγει όταν ο συμπολίτης του αυτοκτονεί από την λόγω της κρίσης απόγνωση, ή ο άλλος που δεν ζητάει απόδειξη με αποτέλεσμα να του μειώνουν την σύνταξη. Στην ίδια περίπτωση ο φοροφυγάς που συμβάλει στην οικονομική κρίση κερδίζει χρήματα που στο τέλος του βγαίνουν ξινά γιατί τελικά βάζει λουκέτο που το φορούν και οι αθώοι.

Σε μια ό μη γένοιτο σύρραξη αν μας ρίξουν 10 αεροπλάνα ποιος θα τα αντικαταστήσει όταν η χώρα είναι χρεοκοπημένη; Οι φίλοι μας; ‘’Φίλοι πια δεν υπάρχουνε’’, ποτέ δεν υπήρχαν, η Κύπρος είναι μέλος της Ο.Ν.Ε. και η μισή υπό ξένη κατοχή, αλλά οι Ευρωπαίοι αγρούς αγοράζουν γιατί καθορίζουν την στάση τους τα συμφέροντα. ‘’Μοναχή τον δρόμο πήρες και ξανάρθες μοναχή’’ λέει η ιστορία μας. Οι ‘’φίλοι’’ θα είναι αλληλέγγυοι μόνο όταν συμπίπτουν τα συμφέροντα.

Συγνώμη που αναγκάζομαι να κάνω τον ιεροκήρυκα αφού άλλοι πιο κατάλληλοι δεν το αποφασίζουν αλλά λένε ‘’κρίση αξιών’’ και εκεί σταματούν. Λοιπόν κρίση αξιών σημαίνει ότι χάσαμε (όχι όλοι) την αξία της ντροπής, της αγάπης της αλληλεγγύης, της ενότητας, της συλλογικής προσπάθειας, ψάχνουμε για κορόιδα, λέμε βλάκα τον καλό και το θύμα, και τα λοιπά, υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Μια τέτοια κοινωνία είναι πολύ αδύνατη, δεν μπορεί να εξασφαλίσει τον ‘’άρτον τον επιούσιον’’ και κατά μείζονα λόγο δεν μπορεί να ανακτήσει τις χαμένες πατρίδες αντίθετα κινδυνεύει να ακρωτηριαστεί. Μοιάζει με την δρυ που πέφτει και τρέχουν οι γείτονες να μαζέψουν ξυλαράκια.

Την δρυ περιμένει να πέσει ο γείτονας και κουμπάρος μας, οι κατσαπλιάδες οι Τσάμηδες και οι μιγάδες οι Σκοπιανοί για να ξυλευτούν. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να μιλούμε ταχτικά για τις ‘’αλησμόνητες’’ πατρίδες αλλά ταυτόχρονα και παράλληλα και αδιάλειπτα να μιλούμε για τα κουσούρια μας και την αέναη προσπάθεια να τα εξαλείψουμε. Διαφορετικά ‘’οι αλησμόνητες Πατρίδες’’ θα παραμείνουν για τους Έλληνες ένα όνειρο απατηλό.

Υ.Γ     Κάτι που αφορά τις Ελληνοτουρκικές δοσοληψίες και φιλίες. Ο ‘’Τούρκος φίλος δεν πιάνεται’’ και ‘’παλιός εχθρός φίλος δεν γίνεται’’, λέει ο σοφός λαός μας. Η λειτουργία του ιερού ναού στην Σμύρνη έγινε αφού εδόθη άδεια από τις Τουρκικές αρχές και αργά ή γρήγορα θα ζητηθούν ανταλλάγματα. Το ‘’Τούρκικο παζάρι’’ είναι σκληρό και τα ανταλλάγματα δυσανάλογα μεγάλα. Η φιλία τους δεν μας κάνει καλό, την δοκιμάσαμε πολλές δεκαετίες και τώρα δοθείσης ευκαιρίας πολιτεία και λαός ζητούν και απειλούν τα νησιά.

Είμαστε μια μικρή και αδύνατη κοινωνία με χαλαρά πιστεύω και είναι μια κοινωνία 80 εκατομμυρίων με δυνατή πίστη και δυνατή Ανατολίτικη ηθική. Θα μας εκτουρκίσουν χωρίς να το καταλάβουμε. Ο ‘’Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής’’ ο χασάπης της Ρόδου μπήκε στα περισσότερα Ελληνικά σπίτια. Το ‘’Καρά σεβδά’’ γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Το Τουρκοτσιφτετέλι πάει χεράκι με το ζεϊμπέκικο. Το ένα φέρνει το άλλο και στο τέλος θα Τουρκοφέρνουμε και δεν θα μας κακοφαίνεται.

Του Στέλιου Δ. Καραβόλου