Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας που διεξήχθη στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία κατά της συμφωνίας Τσίπρα Ζάεφ, ήταν εν μέρει αναμενόμενο, αλλά δημιουργεί προβληματισμούς σε σχέση με την εξωτερική πολιτική της χώρας μας και την κατάσταση που διαμορφώνεται στην πολύπαθη και ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων.

Η διαμάχη για το θέμα του ονόματος με τα Σκόπια είναι μακροχρόνια. Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν κατέληγαν ως τώρα σε συμφωνία λόγω της πάγιας εκπεφρασμένης εθνικής θέσης ότι το όνομα «Μακεδονία» είναι ταυτόσημο με σημαντικό μέρος της ιστορίας και της εθνικής μας ταυτότητας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανέλαβε κάτω από διεθνείς πιέσεις κρατών που βεβαίως μόνο τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούν, να «λύσει» αυτό το χρόνιο πρόβλημα, ακολουθώντας συνοπτική διαδικασία μυστικής διπλωματίας και χωρίς συνεννόηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε μια περίοδο που η χώρα είναι ευάλωτη οικονομικά λόγω των μνημονίων.

Κατέληξε, λοιπόν, σε ένα κείμενο συμφωνίας με πολλά αμφιλεγόμενα σημεία, εγκαταλείποντας την ακολουθούμενη ως τώρα εθνική γραμμή. Τα στελέχη της από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το περιεχόμενο της συμφωνίας ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων επιδόθηκαν σε έναν απίστευτο αγώνα παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, αδιαφορώντας για τις επισημάνσεις των ειδικών και επιστρατεύοντας ακόμη και τη δημόσια τηλεόραση με διαστρεβλωτικά σχόλια παρουσιαστών και δημοσιογράφων.

Τα προβλήματα στη συμφωνία εντοπίζονται στα εξής σημεία:

• Γίνεται αναφορά σε μακεδονική γλώσσα (ούτε έστω σλαβομακεδονική)

• Παρέχεται η δυνατότητα στους κατοίκους της γειτονικής χώρας να αποκαλούνται διεθνώς «Μακεδόνες» και όχι Βορειομακεδόνες.

• Το γεγονός της επιλογής του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» αποτελεί από μόνο του πρόκληση αλυτρωτισμού, διότι συνεπάγεται ότι υπάρχει και Νότια Μακεδονία και κάποια στιγμή στο μέλλον θα πρέπει οι …. ομοεθνείς να ενωθούν!

• Πολλές χώρες μέχρι τώρα είχαν αναγνωρίσει το κράτος αυτό με το όνομα «Μακεδονία». Το πρόβλημα για τα Σκόπια όμως ήταν ότι δεν τους αναγνώριζε η Ελλάδα. Είναι απίστευτο ότι με τις παραπάνω αναφορές, βρισκόμαστε στην αδιανόητη εξέλιξη να αναγνωρίζει το ιδεολόγημα περί μακεδονισμού η ίδια η Ελλάδα ενισχύοντας το όχημα του αλυτρωτισμού!

• Ένα άλλο σημείο, που τις τελευταίες ώρες αναδύθηκε στις αναλύσεις, είναι το περίφημο άρθρο 13, που παρέχει τη δυνατότητα διευκολύνσεων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και εξόδου στο Αιγαίο για την … περίκλειστη μικρή χώρα που δεν έχει θάλασσα!

• Σοβαρό θέμα προκύπτει επίσης με τα εμπορικά σήματα και τις ονομασίες προϊόντων της βόρειας Ελλάδας με το όνομα «μακεδονικός», ενώ αλγεινή εντύπωση δημιουργεί η πρόβλεψη στη συμφωνία ότι η διδασκόμενη ιστορία… θα ξαναγραφτεί (!) με συνεργασία ειδικών από τις δύο χώρες, γεγονός που αποτελεί τουλάχιστον προσβολή για το έθνος, το κράτος και το λαό μας.

Προκαλεί εύλογη απορία η σπουδή με την οποία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προχώρησαν τόσο τις συνομιλίες όσο και τη διαδικασία στη Βουλή χωρίς τη διενέργεια δημοψηφίσματος και δημιουργώντας παράλληλα πολωτικό κλίμα με βαρείς χαρακτηρισμούς εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τα διθυραμβικά σχόλια ξένων, κυρίως γερμανικών εφημερίδων και το άρθρο του αμερικανικού περιοδικού Foreign Policy περί βραβείου Νόμπελ Ειρήνης για τους δύο πρωθυπουργούς, καταλαβαίνει κανείς τις διεθνείς πιέσεις που ασκήθηκαν.

Το πλέον ανησυχητικό όμως για τη χώρα είναι, ότι ο πρωθυπουργός μοιάζει να θέτει σε δεύτερη μοίρα το εθνικό συμφέρον και δεν αντιλαμβάνεται ότι σε μια καθημαγμένη χώρα με αγανακτισμένους κατοίκους το τελευταίο που χρειάζεται είναι μια εθνική ήττα και μάλιστα αμαχητί.

*του Αιμιλιανού Ευαγγελινού

*καθηγητής Πληροφορικής, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας που έχει περάσει την διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών και συμμετέχει στις επιτροπές Παιδείας και Τουρισμού.