Την ίδια ώρα που όπως το «Ν» αποκάλυψε προχθές, πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ διατίθενται μέσω του Περιφερειακού Ταμείου Ανάπτυξης με υπογραφή του Περιφερειάρχη Κώστα Μουτζούρη, σε φίλους αλλά και σε συγγενείς φίλων του, δεν βρέθηκε το ποσό των μόλις 2.500 ευρώ προκειμένου τέσσερις μαθητές και δυο καθηγητές του 1ου ΕΠΑΛ Μυτιλήνης να ταξιδέψουν στην Αθήνα συμμετέχοντας στον πανελλήνιο Διαγωνισμό Διαστημικής.
Ο λόγος για την 1st VocSatMJT, την ομάδα της Α τάξης του 1ου ΕΠΑ.Λ. Μυτιλήνης, που συμμετέχει για πρώτη φορά στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διαστημικής, ο οποίος διοργανώνεται από τη SPIN – Space Innovation, σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και τον World CanSat & Rocketry Competition (WCRC). Και η οποία βλέπει πως ένας φορέας όπως η Περιφέρεια βορείου Αιγαίου σκορπά κυριολεκτικά χρήματα με απευθείας αναθέσεις αγνώστου αποτελέσματος και αξίας προγράμματα αλλά και δράσεις (αυτο)προβολής αλλά δηλώνει αδυναμία να στηρίξει το όνειρο τους. Το όνειρο 16χρονων παιδιών αυτού του τόπου.
Τι θα φτιάξουν
Στόχος της ομάδας που πλέον αναζητά άλλες πηγές χρηματοδότησης, είναι τα μέλη της να κατασκευάσουνε με τον κατάλληλο εξοπλισμό και τους απαραίτητους αισθητήρες, έναν μικροδορυφόρο σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού που θα εκτοξευθεί με έναν μικρό πύραυλο, σε ύψος ενός χιλιομέτρου.
Κατά την διάρκεια της εκτόξευσης αλλά και κατά την διάρκεια της κάθετης προσγείωσης με την βοήθεια μιας κατάλληλης συμμετρίας ενός αλεξίπτωτου ο μικροδορυφόρος θα δέχεται διάφορες πληροφορίες σχετικά με την πίεση και την θερμοκρασία της ατμόσφαιρας.
«Μετά την απόρριψη του δορυφόρου από τον πύραυλο, είχε πει στο «Ν» ο εκ των υπεύθυνων καθηγητών του προγράμματος Λάμπρος Βενετής, θα χωρίζεται σε τρία μέρη τα οποία είναι συνδεδεμένα μέσω ενός ηλεκτρομαγνήτη και αφού πέσουν στο έδαφος θα δημιουργούν ένα ασύρματο πλέγμα επικοινωνίας.
Τα μέρη αυτά θα αποτελούν τους κόμβους του δικτύου και θα είναι σε θέση να επικοινωνούν με τον σταθμό βάσης, ενώ το τρίτος μέρος θα λειτουργεί ως πομπός στο δίκτυο. Με αυτόν τον τρόπο, ο πομπός θα προσομοιώνει τον χρήστη που θα βρίσκεται στην εμβέλεια του δικτύου, και θα στέλνει δεδομένα στη βάση, τα οποία θα χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό της θέσης του. Η βάση θα χρησιμοποιεί πληροφορίες από τον κάθε κόμβο για τον υπολογισμό της εξασθένησης του σήματος και με αυτό τον τρόπο θα υπολογίζει την θέση του».
«Έτσι, για παράδειγμα, έλεγε η δεύτερη εκ των υπευθύνων καθηγητών Παρασκευή Μπάτσιου, σε περίπτωση φυσικής καταστροφής κατά την οποία τα τηλεφωνικά δίκτυα έχουν καταρρεύσει και η χρήση του διαδικτύου είναι αδύνατη, το σύστημα του δορυφόρου θα εκτοξευθεί και θα τεθεί σε λειτουργία ώστε να μπορέσουν να προσδιοριστούν οι θέσεις των αγνοούμενων με χρήση κουμπιού έκτακτης ανάγκης (emergency button) ή με τη χρήση των κινητών τους.»
Η Ομάδα 1st VocSatMJT αποτελείται από τους μαθητές:
Αλέξανδρος Μουσελίμης, Άγγελος Κουτσκουδής, Ιωάννα Αγγελή, Δημήτρης Κυλινδρέας, Αντωνία Πατέστου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Στρατούλα Τσουπή, Άννα Ράτζα, Γιώργος Αποστολέλλης, Ασημάκης Λουρετζάκης, Γρηγόρης Παπαμήτσος, Παναγιώτης Λημναίος, Δημήτρης Αγκοπιάν, Λεάντρο Χύσα, Μάριο Λικάι και Δημήτρης Μαγιάκης.Εκτός από τους δυο υπεύθυνους επιβλέποντες καθηγητές το πρόγραμμα υποστηρίζεται από το Διευθυντή του 1ου ΕΠΑ.Λ. Μυτιλήνης Ελευθέριο Κότερο.
Τι είναι ο διαγωνισμός
Ο διαγωνισμός CanSat έχει σχεδιαστεί έτσι, ώστε να προσομοιώνει όλες τις πτυχές μιας πραγματικής δορυφορικής αποστολής, συμπεριλαμβανομένων του σχεδιασμού, της ανάπτυξης, των δοκιμών, της εκτόξευσης, της χρήσης τηλεμετρίας και της ανάλυσης των δεδομένων.
Ένας πύραυλος κατασκευασμένος από τη διοργανώτρια εταιρία, παρόμοιος με πύραυλο τύπου Patriot έχει την δυνατότητα να εκτοξεύσει δύο CanSats, φιλοξενώντας τα στην άτρακτό του, σε υψόμετρο ενός χιλιομέτρου. Αμέσως μετά, τα CanSats θα διαχωριστούν από τον πύραυλο και θα κατέλθουν με ξεχωριστά αλεξίπτωτα. Τα CanSats συνήθως βρίσκονται σε απόσταση 1 χλμ από το σημείο εκτόξευσης. Κατά την διάρκεια της πτήσης ο πύραυλος μπορεί να φτάσει ταχύτητα της τάξεως των 550 km/h και επιτάχυνση των 20g.
Πηγή: stonisi.gr
