Εκτός από τη συγγραφή, που προέκυπτε πάντοτε ως ηδονική άσκηση προσωπική και ως σωτήριο παιχνίδι διαφυγής από την πραγματική ζωή σε περιόδους δύσκολες ή ανιαρές, το έτερο σημαντικότερο "ζωτικό μου όργανο" είναι το πηγάδι μου.

Η ζωή μου και η ύπαρξη μου όλη δηλαδή στηρίζεται πάνω στο πηγάδι και το γράψιμο. Εξαιρώ φυσικά τους ανθρώπους.

Το πηγάδι αυτή την εποχή, που είναι στα πάνω του, το μέτρησα σήμερα και βρήκα τη στάθμη του στα 3.2μ κάτω από την επιφάνεια της γης, με υψόμετρο εδώ τα 5.20μ. 

Με άλλα λόγια ο υδροφόρος ορίζοντας είναι τώρα 2μ. πάνω από τη θάλασσα, πολύ χαμηλότερα από ό.τι πριν έστω δέκα χρόνια, παρόλα τα καλά νερά που έκανε φέτος. 

Με τις ολοένα αυξημένες ανάγκες σε νερό της "ανάπτυξης" και με τις γεωτρήσεις να πληθαίνουν, ο υδροφόρος ορίζοντας, που ήδη τον Σεπτέμβριο πέφτει η στάθμη του πλέον σχεδόν κάτω από τη θάλασσα είναι βέβαιον ότι οδεύει ταχύτατα και μαθηματικά προς την υφαλμύρωση, που σημαίνει θάνατος.

Όχι μόνον όποιων έχουμε τα πηγάδια μας ως ζωτικά όργανά μας αλλά όλων, καθώς φυσικά θα πεθάνουν πρώτα τα περιβόλια μας και η αγροτική παραγωγή μας.

Έχει ξανασυμβεί άλλωστε αυτό, στην υδρολεκάνη της πόλης Χίου, όπου οι βρύσες εδώ και αρκετές δεκαετίες τρέχουν πλέον δηλητήριο, νερό με υδράργυρο λόγω των ανεξέλεγκτων γεωτρήσεων που ήταν κι αυτές τότε "μελετημένες καλά". Μεγάλωσα στην πόλη πίνοντας νερό από τη βρύση και ξαφνικά έγινε ακατάλληλο και επικίνδυνο λόγω αυτής της βλακώδους και εγκληματικής δημοτικής διαχείρισης των υπόγειων υδάτων. 

Ακούω τώρα πάλι ότι η νέα δημοτική αρχή σχεδιάζει κι άλλες γεωτρήσεις για την περιοχή μας, στηριζόμενη πάλι σε δήθεν επιστημονικές μελέτες ειδικών, καθηγητών που κάνουν ένα ταξιδάκι αναψυχής και μετά γνωρίζουν τον τόπο.

Ξέρετε Δήμαρχε, όποιος έχει βασικό ζωτικό όργανο το πηγάδι του και βλέπει τη στάθμη χρόνο με τον χρόνο όλο και πιο χαμηλά, δεν έχει άλλη επιλογή παρά μόνον να ματαιώσει εξ ενστίκτου αυτοσυντήρησης τα σχέδια σας για να αμυνθεί στον επερχόμενο θάνατο και στις γεωτρήσεις που του ρουφάνε τη ζωή.

 

 

 

 

 

ΓΡΑΦΕΙ: Γ. ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ