Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί κομβικό γεγονός πολιτικής και ιστορικής αξίας, που δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Γιατί ήταν η ηρωική στιγμή ελεύθερων ανθρώπων, που τρομάζοντας τη γαλήνη των εμπόρων του φόβου και της εκμετάλλευσης, βρέθηκαν στην απέναντι όχθη επιλέγοντας την ανυπακοή και τη σύγκρουση με τη στρατιωτική δικτατορία για την ανατροπή της.

 

 

Όμως το παρελθόν καθαυτό δεν απαντά στο παρόν και στο μέλλον. Η ιστορική εμπειρία έχει σημασία όταν αξιοποιείται στις σημερινές ανάγκες. Πολιτική χωρίς προταγματικά και κινηματικά σημεία αναφοράς που να συνδέουν παρελθόν, παρόν και μέλλον δεν υφίσταται.

 

 

50 χρόνια μετά το εξεγερτικό μήνυμα του Πολυτεχνείου παραμένει αίτημα προς εκρεμμότητα:

Για τη συρρίκνωση και καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Για τον αυταρχισμό και την καταστολή.

Για τις διακρίσεις και τους αποκλεισμούς. 

Για την επισιτιστική και περιβαλλοντική κρίση.

Για τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο.

Για την ειρήνη και την κοινωνική απελευθέρωση.

 

 

50 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο ζει ως μέτρο της ελευθερίας μας. Ελευθερία είναι η γνώση του αναγκαίου, το σύνθημα που πάντα μένει, η ελπίδα και ο αγώνας που επιμένει για όσα κάνουν τη ζωή μας αξιοβίωτη.

 

 

 

 

ΓΡΑΦΕΙ: Βασίλης Μαυρέλος