«Τα σκολειά χτίστε»

«Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα,

γερά θεμελιωμένα, από της χώρας

ακάθαρτης, πολύβοης, αρρωστιάρας

μακριά μακριά τ’ ανήλιαγα σοκάκια,

τα σκολειά χτίστε!» Κ.Π.

Πραγματοποιώντας μια σύντομη επισκόπηση, γίνεται αντιληπτό ότι τα περισσότερα σχολικά κτήρια έχουν κατασκευαστεί πριν από πολλές δεκαετίες και υπάρχει σημαντικός αριθμός απ΄ αυτά που η «ηλικία» τους υπερβαίνει τα 100 χρόνια. Είναι προφανές ότι η υπάρχουσα αυτή κατάσταση δημιουργεί ζητήματα που άπτονται της επάρκειας , ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας των κτηρίων και κατ΄ επέκταση  των παιδιών και των εκπαιδευτικών ως χρηστών.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, θα παρουσιάσουμε μία μελέτη περίπτωσης που αφορά το σχολικό συγκρότημα του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Βροντάδου ,για το οποίο τυγχάνει να έχουμε βιώσει τα προβλήματα υποδομών του για 11 χρόνια στη Διεύθυνση του σχολείου. Πρόκειται για ένα συγκρότημα κτηρίων που  περιλαμβάνει τον κύριο όγκο, με κτήριο  το οποίο έχει έτος κατασκευής το 1915 , την προσθήκη μιας πτέρυγας  τη δεκαετία του 1970 και τέλος δύο αίθουσες και μία τουαλέτα προκάτ σε μορφή κοντέινερ το 2000.  Σε όλα αυτά να προστεθεί ο πανέμορφος αύλειος χώρος του συγκροτήματος με έκταση πάνω από 1,8 στρέμματα με την ιδιαιτερότητα να εκτείνεται σε εννέα διαφορετικά επίπεδα. Αυτή η πολυμορφία των επιπέδων της αυλής είναι προφανές ότι δημιουργεί σοβαρά ζητήματα ασφαλείας για τα παιδιά.

Με βάση το πλαίσιο που περιγράψαμε ανακύπτουν προβλήματα τα οποία θα τα χωρίζαμε σε δύο κατηγορίες τα άμεσα λειτουργικά και τα διαχρονικά. Οι δημοτικές αρχές ως τώρα επικεντρώνονταν στα άμεσα λειτουργικά, τα οποία έχουν συνηθίσει να επιλύουν, με ένα βαθμό ανταπόκρισης σχετικά ικανοποιητικό και μετά από καθημερινό αγώνα της Διεύθυνσης με τους υπευθύνους. Ας σημειωθεί ότι η όλη προαναφερόμενη διαδικασία  επίλυσης εξελίσσεται τις περισσότερες φορές με τη μορφή των «εξυπηρετήσεων» και των «γνωριμιών» αφήνοντας πάντα να εννοηθεί ότι υπάρχει «υποχρέωση» ανάμεσα στους συναλλασσόμενους δηλαδή τη Διεύθυνση του Σχολείου , το Σύλλογο Γονέων και τους πολιτικούς υπευθύνους του Δήμου. Έτσι καταρρακώνεται κάθε μορφή Δημοκρατικού Προγραμματισμού και συνάμα πλήττεται σε μεγάλο βαθμό και η αξιοπρέπεια των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας.

 Όμως τι θα γίνει στο μέλλον; Πώς θα αντιμετωπιστούν τα διαχρονικά προβλήματα υποδομών;  Συγκεκριμένα:

• · Ποιος είναι ο βαθμός  στατικής επάρκειας των κτηρίων;
• · Ποιος είναι υπεύθυνος και πότε θα εκδώσει, πιστοποιητικό καταλληλότητας σχολικού κτηρίου;
• · Τι θα γίνει με την ενεργειακή κατάσταση των αιθουσών; (Για να φτάσει η θερμοκρασία σε κάθε αίθουσα το χειμώνα τους 16 βαθμούς κελσίου πρέπει να λειτουργούν κεντρική θέρμανση καλοριφέρ και aircodition ταυτόχρονα.)
• · Τα επιχρίσματα στο παλαιό κτήριο είναι σαθρά λόγω παλαιότητας
• · Το ηλεκτρικό ρεύμα συχνά διακόπτεται λόγω της παλαιότητας του δικτύου και των προσωρινών λύσεων που έχουν δοθεί ως τώρα.
• · Ένα από τα συγκροτήματα τουαλετών χρήζει πλήρους ανακαίνισης.
• · Τι θα γίνει με την ευρυζωνική σύνδεση του σχολείου; Είναι αδύνατον να υλοποιηθεί η ψηφιακή μετάβαση και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, με συμβατικές ταχύτητες της τάξεως 12 Mbps, τη στιγμή που στο σχολείο λειτουργούν συνάμα 14 με 16 σταθμοί εργασίας κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
• · Πως θα γίνει το παλαιό κτήριο του σχολείου προσβάσιμο  για παιδιά και εκπαιδευτικούς με κινητικά προβλήματα;

Γίνεται σαφές ότι αυτό που απουσιάζει μέχρι σήμερα δεν είναι άλλο από  μια ολοκληρωμένη μελέτη – κατασκευή που θα αφορά τη γενική επισκευή του κτηρίου,  αλλά  και τον αύλειο χώρο. Εννοείται ότι μελέτη – κατασκευή  θα σέβεται την ιστορία και την αρχιτεκτονική του μορφή και η οποία θα παραδώσει στην εκπαιδευτική κοινότητα κτήρια και αυλή ασφαλή, σύγχρονα, βιώσιμα και λειτουργικά. Ταυτόχρονα  στο σχεδιασμό αυτό θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η ενεργειακή αναβάθμιση των κτηρίων του συγκροτήματος.

Δυστυχώς 11 χρόνια στη διεύθυνση αυτού του σχολείου δεν καταφέραμε να πείσουμε τους υπευθύνους (τεχνοκράτες και πολιτικούς) για μια ολιστική – αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων του σχολείου, έστω και με τη μορφή μελέτης ώστε να μπορέσει μελλοντικά να χρηματοδοτηθεί οικονομικά από κάποιο εθνικό ή ευρωπαϊκό πρόγραμμα.  Επισημαίνουμε βέβαια ότι το 1^ο Δημοτικό Σχολείο Βροντάδου δεν είναι η μοναδική περίπτωση σχολικού συγκροτήματος που χρήζει ολιστικής – αποτελεσματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων του, παρόμοιες ανάγκες έχουν και η πλειονότητα των σχολικών κτηρίων σ΄ όλο το νησί. Ειδικότερα όμως στο Βροντάδο καμία Δημοτική Αρχή δεν ασχολήθηκε με τα διαχρονικά προβλήματα των υποδομών στην εκπαίδευση. Γι΄αυτό και κανένα έργο υψηλής κλίμακας και διαχρονικής ωφέλειας  δεν έγινε στα σχολεία .

Ελπίζω και αισιοδοξώ αλλά προπάντων θα αγωνιστώ με όλες τις δυνάμεις μου, ώστε η Δημοτική Αρχή με Δήμαρχο το Γιάννη Μαλαφή να αλλάξει συθέμελα  το μοντέλο αντιμετώπισης των διαχρονικών αλλά και άμεσα λειτουργικών αναγκών των εκπαιδευτικών υποδομών στη Χίο μας.

• · Δίνοντας προτεραιότητα στις υποδομές της εκπαίδευσης, ακολουθώντας ένα  μοντέλο Δημοκρατικού Προγραμματισμού, Διαβούλευσης και Αποκέντρωσης, το οποίο κυρίως θα σέβεται και θα υπολογίζει ισότιμα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας. 
• · Αξιοποιώντας όλα τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία για την εξοικονόμηση των απαραίτητων πόρων.
• · Διεκδικώντας από τη κυβέρνηση τους απαραίτητους  πόρους αλλά και ανθρώπινο δυναμικό ώστε να υλοποιήσει τις ανάγκες υποδομών της εκπαίδευσης στη Χίο.

Είμαι βέβαιος ότι ο Γιάννης θα τα καταφέρει και σε αυτό τον τομέα γιατί διαθέτει εμπειρία, θέληση, στοχοπροσήλωση , δημοκρατικό ήθος, αγωνιστική διάθεση, αλλά και γιατί γνωρίζει  ότι η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης συνδέεται άμεσα με τις υποδομές και το ανθρώπινο δυναμικό της, γιατί έχει πλήρως εμπεδώσει ότι η εκπαίδευση αποτελεί μοχλό ανάπτυξης του νησιού μας.

ΓΡΑΦΕΙ: Παντελίδης Γεώργιος

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με το συνδυασμό «Χίος για Όλους» του Γιάννη Μαλαφή.