twitter youtube google

 

ΑΡΘΡΑ

Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου 2017 16:56
Εκτύπωση

  image          ‘’Τα παιδία παίζει’’ γιατί δεν έχουν ακόμη πείρα και συνείδηση γι αυτά που τους βάλαμε στο στόμα οι μεγάλοι, αλλά παπαγαλίζουν και αναμασούν ότι τα μπουκώσαμε εμείς. ‘’ Ότε τα πτηνά είχε φωνήν’’, (Αττική σύνταξη), Κρα… κρά… κρα…  οι γονείς είναι αυτοί που κούρδισαν τα αθώα παιδάκια να κράζουν και τα έφεραν στην Περιφέρεια να απαιτήσουν με την ‘’στεντόρεια φωνή’’ τους να μην κλείσουν τα σχολεία.  Λάθος είναι η πρώτη μας εντύπωση για τα άπειρα παιδάκια που ζητούν άλλα αντί άλλων, το λάθος είναι στους μεγάλους που άφησαν το χωριό τους να ρημάξει. Έτσι, και  μετά το κλείσιμο της Δ.Ε.Η και άλλων κρατικών υπηρεσιών  τα παθήματα δεν μας έγιναν μαθήματα και δεν λάβαμε μέτρα για την ανακοπή της πληθυσμιακής διαρροής.

             Σήμερα το 90% περίπου των αξιωματικών του Ε.Ν. είναι μέτοικοι Αθηνών και μόνο το 10% παραμένουν  στην Χίο απόδειξη ότι το νησί ερημώνει. Είναι εμφανή τα σημάδια με τα ερειπωμένα χωριά και τις κωμοπόλεις και με τα ερειπωμένα κλειστά σχολεία. Ερωτούμε  λοιπόν  υποθετικά αν τα παιδάκια που ήρθαν για να διαμαρτυρηθούν και να απαιτήσουν ήταν ακόμη λιγότερα, τι εργασιακή απασχόληση θα εύρισκαν όταν θα ξεσκόλιζαν, αφού στο χωριό δεν παράγει τίποτα και δεν υπάρχει ούτε μία θέση εργασίας; Αυτά όταν θα ξεσχολίσουν θα μετοικήσουν όπως και τα προηγούμενα στην Αττική, θα έρχονται δύο εβδομάδες τον Δεκαπενταύγουστο και τα παιδιά τους  αποχνωτισμένα θα κάνουν τις διακοπές τους στην Σαντορίνη.

             Άδικα λοιπόν θα κάνει το κράτος σχολεία αφού δεν θα έχουν μαθητές και θα ερειπωθούν όπως και τα προηγούμενα. Άσκοπα θα πληρώνουμε μισθούς για δύο παιδάκια Άδικα οι γονείς θα προτρέπουν τα παιδιά να  διαμαρτύρονται αλλά αν πρέπει να διαμαρτυρηθούν καλά θα κάνουν να τα διδάξουν να απαιτούν από το κράτος θέσεις εργασίας με την ανάπτυξη των Καρδαμύλων και του νησιού γενικότερα και τότε τα σχολεία θα έρθουν χωρίς κραυγές διαμαρτυρίας.  Τα Καρδάμυλα έχουν αγροτική παράδοση ( Σπίτι όσο χωρείς και γη όση θωρείς), έλεγαν και δεν ήταν ποτέ ούτε Ύδρα, ούτε Σπέτσες, ούτε Ψαρά.  Δεδομένου λοιπόν ότι  οι αξιωματικοί εμπορικού ναυτικού μετοικούν με τις οικογένειές τους στην Αθήνα ,  πρέπει να αφήσουμε τα ναυτικά πλουτηλίκια όταν μας επισκέπτονται κυβερνητικοί φορείς και να απαιτήσουμε χρήματα για επενδύσεις πρωτογενείς και δευτερογενείς καθώς και την κρατική συμπαράσταση για την διάθεση του προϊόντος όπως γίνεται στις προηγμένες χώρες.  Στην ανάγκη ας έρθουν ακτήμονες  άνεργοι  νέοι από την μητροπολιτική Ελλάδα που είναι εξοικειωμένοι με την καλλιέργεια της γης για να καθίσουν πάνω στα γεωργικά τρακτεράκια στα οποία μπορεί να μη χουζουρεύουν οι γηγενείς νέοι, να κάνουν ακριβές Π.Ο.Π. καλλιέργειες και βιοτεχνικές μεταποιητικές εργασίες, να δει και ο τόπος μας προκοπή. Να κάνουμε μια γεωπονική σχολή που θα μείνουν και όχι ναυτική που θα καταλήξουν μέτοικοι στην Καλλίπολη και στην Καλλιθέα και στην Βούλα μοναχικοί ασκητές.

            Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ο Δήμαρχος κ. Ε. Μελιτζάνης είδε το πρόβλημα και έφερε γεωπόνους να εξετάσουν το έδαφος και να μας πουν τι πρέπει να καλλιεργήσουμε. ‘’Φωνή βοόντος εν τη ερημική ερήμω’’ και ορίστε τα αποτελέσματα. Ο ‘’τόπος παραδείσου και κατοικία δαιμόνων΄΄ όπως τον χαρακτήρισε ο Γάλος Πανεπιστημιακός Καρδαμυλίτης Ζολώτας, έγινε ‘’τόπος ερημιάς’’ ιδικά τον χειμώνα με τα διάσπαρτα φωτάκια  δίκην νεκροταφείου από τα καντήλια των μνημάτων.

               Να αφήσουμε λοιπόν τις φαιδρότητες με τα άπειρα παιδάκια και τις κάθε λογίς φιέστες γύρω από το κρεβάτι του μεγάλου ασθενούς που χαροπαλεύει,  Ας μην εθελοτυφλούμε και ας μην αδιαφορούμε, ‘’γαία πυρί μιχθείτο’’. Ας μπούμε μπροστά από τα παιδιά να δούμε πως θα παράγουμε στις γόνιμες εφτά κοιλάδες και στον μεγάλο κάμπο του χωριού. Να δούμε επίσης και πως θα μεταποιούμε βιοτεχνικά, πρωτογενή προϊόντα, για να δώσουμε επί τέλους αναστάσιμες αναπνοές σ΄ αυτόν τον παραδεισένιο τόπο που μας χάρισε ο γενναιόδωρος Θεός.

 

 

Του Στέλιου  Δ.  Καραβόλου

 

12

image

image

Newsletter