Μέσα στη ζέση του θέρους, ήλθε ως <<δρόσος Αερμών>> το νέο έργο του εκλεκτού συμπολίτη μας, Πλοιάρχου Ε.Ν., κ. Γιώργου Κουλούρη υπό τον τίτλο <<Πρωτέας και Λεβιάθαν>>.

Πρόκειται για δυο νουβέλες, εξαιρετικής αφηγηματικής πλοκής που, με ιδιαίτερη μαεστρία λόγου, ο συγγραφέας τους παρουσιάζει. Ως γνωστόν, η νουβέλα <<είναι αφηγηματικό είδος της λογοτεχνικής πεζογραφίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από τη συντομία στην έκταση και κυμαίνεται μεταξύ του συντομότερου διηγήματος και του εκτενέστερου μυθιστορήματος, ενώ παράλληλα από τον ρεαλισμό του ύφους του και την ύπαρξη συγκεκριμένης πλοκής. Γενικά, στη νουβέλα το βάρος του συγγραφέα ρίχνεται περισσότερο στην ηθογραφία και ψυχογραφία των χαρακτήρων και δευτερευόντως στα αναφερόμενα επεισόδια και την πλοκή τους>>.

Πραγματικά, το έργο, που αριθμεί περί τις 120 σελίδες –και έχει εκδοθεί σε μια καλαίσθητη έκδοση από τον εκδοτικό οίκο <<Αλεξάνδρεια>> της Αθήνας–  το ΄΄ρούφηξα΄΄ μόλις σε ένα απόγευμα, διότι ο λόγος του έρεε τόσο γοργά, τόσο όμορφα, τόσο παραστατικά, που ένιωθα ότι θα κοπεί ο δεσμός της σκέψης και της καρδιάς μου με το αφήγημα εάν κάπου στο ενδιάμεσο σταματούσα την ανάγνωση.

Καταπιάνεται ο καπετάν Γιώργης (κι ας αναφέρει στο πρώτο έργο του, ο πρωταγωνιστής του, ότι δεν ήθελε να τον αποκαλούν τοιουτοτρόπως οι συμπολίτες του) με τις ορέξεις της θάλασσας, και του ναυτικού, με τα γεγονότα και τη βιωτή τους που λαμβάνουν χώρα στα ποντοπόρα πλοία, με τη ζωή στους ωκεανούς, τα πάθη, τις επιθυμίες, τους πόθους, τα όνειρα και τις αντιλήψεις των ανθρώπων της αλμύρας και του υγρού στοιχείου.   

Εμπειρικά στοιχεία και συμβάντα που σημάδεψαν την ψυχοσύνθεση του συγγραφέα-λογοτέχνη και που μεταδίδονται με εύσχημο και εύμολπο τρόπο στον αναγνώστη τους.

Μου κίνησαν την περιέργεια και με παραξένεψαν δυο περιστατικά.

Το πρώτο: Η αντιμετώπιση και τα βιώματα κάποιων ανθρώπων που πίστεψαν στην αριστερά και που σύντομα διαπίστωσαν ότι, όλο το εγχείρημα του εμφυλίου δεν ήταν παρά ένα καλοστημένο σχέδιο εις βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων. Και τούτο ομολογούσε άνθρωπος της νουβέλας που πίστεψε στις ιδέες αυτές και πληγώθηκε. Ομοίως και η αντιμετώπιση των ανθρώπων αυτών από τους λεγόμενους ανθρώπους της δεξιάς. Τα δυο δεινά άκρα! Ο συγγραφέας κρατά ισορροπημένη στάση ανάμεσα στις δυο ιδεολογίες και διακηρύσσει περίτρανα ότι, ο φανατισμός και ο ρατσισμός είναι κάτι που συναντάται σε όλες τις πολιτικές ιδεολογίες, όταν εκλείπει ο ανθρωπισμός και η πραγματική δημοκρατία, έννοιες που σχεδόν όλοι οι πολιτευόμενοι επικαλούνται ότι υπηρετούν, μα ουσιαστικά ελάχιστοι πιστεύουν και εφαρμόζουν στην πράξη στη ζωή τους.

Και το δεύτερο: Οι κίνδυνοι και η αντιμετώπισή τους στα καράβια, εν πλω, σε άλλες δύσκολες εποχές. Εκεί διαπιστώνεις ότι, υπάρχουν άνθρωποι με αισθήματα και άνθρωποι που με μοναδικό κριτήριο το κέρδος ή τον εξευμενισμό των πλοιοκτητών εργοδοτών τους, μπορούν να πατήσουν επί πτωμάτων προκειμένου οι ίδιοι είτε να ανελιχθούν επαγγελματικά και οικονομικά είτε απλά να επιβιώσουν από τη μέγγενη του είδους.

Ο κ. Γιώργος Κουλούρης, μας εχάρισε και άλλη φορά ένα εκλεκτό έργο του, το <<Στον Τροπικό του Αιγόκερω>>. Μας εχάρισε και άλλα αυτοτελή έργα, διηγήματα και χρονογραφήματα που, κατά περιόδους, έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και τον Τύπο. Έχει μια αξιόλογη γραφίδα που θέλγει, αναπτερώνει το ηθικό και συνάμα προσγειώνει στην πραγματικότητα της εποχής που αναφέρεται. Θεωρώ επιβεβλημένο να γίνει σύντομα μια διεξοδική και εμπεριστατωμένη παρουσίαση των έργων του σε μια φιλολογική εσπερίδα από ανθρώπους της λογοτεχνίας αλλά –κυρίως– της ναυτοσύνης.

Πριν κλείσω τούτο το λιτό σημείωμα ήθελα να μνημονεύσω το μικρό βιογραφικό σημείωμα, που ο εκδοτικός οίκος <<Αλεξάνδρεια>> δημοσιεύει για τον λογοτέχνη-συγγραφέα: <<Ο Γιώργος Κουλούρης, απόμαχος πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού, γεννήθηκε στον Άγιο Μάρκο του Βροντάδου της Χίου το 1942 όπου και ζει μέχρι σήμερα. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, ακολούθησε το δρόμο της θάλασσας. Έγινε Υποπλοίαρχος και Πλοίαρχος Α΄ τάξης και σ’ όλη τη θητεία του κυβέρνησε είκοσι ποντοπόρα πλοία διαφόρων τύπων. Από νωρίς ασχολήθηκε με το γράψιμο, δημοσιεύοντας κείμενά του –κυρίως ναυτικά διηγήματα– σε περιοδικά και εφημερίδες, μέχρι που εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Στον τροπικό του Αιγόκερω» το 2010. Το «Πρωτέας και Λεβιάθαν» είναι το δεύτερο έργο του>>.

Προσωπικά, τον ευχαριστώ ιδιαίτερα που με κατέστησε κοινωνό όσων η γραφίδα του αρμολόγησε λεκτικά και αποτύπωσε, συμπεριλαμβάνοντάς με στους αποδέκτες της νέας συγγραφικής του επιτυχίας.

Εγκαρδίως εύχομαι και εις άλλα με υγεία και με το καλό.-

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου- Μέλους της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών